De beste platen van 2016

Nog net voor de jaargrens komt ie op de proppen met een lijstje...

In de aanloop naar dit blog las ik mijn lijstje van vorig jaar weer (hier)
Dit jaar luisterde ik heel veel muziek van vorig jaar en ook opvallend veel wat toen nog niet in mijn lijstje stond. Met vertraging kwam het bij mij aan om dat hier in de heavy rotation te gaan. Blijkbaar was 2015 een goed jaar. Gelukkig kwam er dit jaar ook veel moois uit. Geen idee wat ik daar volgend jaar nog meer van ga ontdekken. Tot nu toe luisterde ik naar: 

Car Bomb – Meta / Descendents – Hypercaffium Spazzinate / Esperanza Spalding - Emily's D + Evolution / Giraffe Tongue Orchestra – Broken Lines / Hammers of misfortune – Dead revolution / Khemmis – Hunted / Kvelertak – Nattesferd / Leonard Cohen – You want it darker / Russian Circles – Guidance / Spidergawd – III / Three Trapped Tigers – Silent Earthling 

Mijn favoriete portret van het jaar

Maar de platen die er voor mij het meeste toe deden waren, in alfabetische volgorde:

Anciients – Voice of the void  Video 
Canadese rockers die een fijne eigen mix maken van rock, metal, hardrock en een scheutje symfo. Goed voor op de fiets of in de auto. Hopelijk dit jaar weer eens live te zien hier in de buurt.

Bombus – Repeat until Death  Video  
Derde plaat van de Zweden. Iets meer pop, iets makkelijker, maar goeie nummers. Het erg matige optreden dit jaar hield me even weg bij de plaat, maar ondertussen draai ik 'm weer graag. 

Crippled Black Phoenix – Bronze   Video  
Deze band bestaat al jaren, bracht een stapel platen uit en ging volledig langs me heen.
Gelukkig werden ze in Roosje geboekt. Helaas moest ik die avond ergens anders werken. Evengoed aanleiding om hun laatste te beluisteren. Dat beviel heel goed. De volgende keer ben ik er wel bij.

Dans Dans – Sand   Video   
Bescheiden Vlamingen met een prachtplaat. Jazz, Zappa, rock en een flinke stoot psychedelica maken er samen een heerlijke soep van. Mooie lange melodielijnen vullen de plaat.

Fleddy Melculy – Helgië  Video  
Als ze geen flauwe Vlaamse teksten hadden en niet zouden stuiteren van de melige energie, was deze plaat nooit in deze lijst gekomen. Niets nieuws, wel gezellig meebrullen. Met carnaval in Merleyn te zien.

Gogo Penguin – Man Made Object   Video   
Over dooie stakkers op het podium gesproken. De bokaal voor meest introverte doch geniale muzikanten winnen ze dit jaar met gemak. Hun variant op klassiek, jazz en een beetje dance spelen ze achteloos. Uniek geluid. Hopelijk stumperen ze nog lang zo door.

Gojira – Magma   Video   
Weer een band die ondertussen in de basisopstelling staat. Vaste waarde in de metal.
Nu minder blast, maar meer groove. Nog steeds aan het ontwikkelen. De kaartjes voor de show in Tivoli liggen al klaar.

Meshuggah – The Violent Sleep Of Reason   Video   
Over vaste waarden gesproken. Al twintig jaar hoog in mijn favoriete metal-lijstje.
Het koste me wel weer moeite deze plaat. Het soortelijk gewicht is zo hoog, de hoeveelheid lucht zo klein, dat ik bij de eerste speelbeurten niet meer dan één kant van de dubbelaaar trok. Eerder had ik dat ook bij Dillinger Escape Plan en Torche en net als toen werd dat met de band (weer) live zien in een keer opgelost. Alsof dan het kwartje pas valt. De video van Clockworks is wel de moeite waard, zeker als je epilepsie hebt.

Moddi – Unsongs   Video 
Topplaat. Moddi maakte een paar jaar geleden het mooiste liedje van het jaar met House by the sea, nu is het weer raak. Hij harkte een serie liedjes bij elkaar die eerder verboden werden. Uit verschillende landen onder verschillende regimes. Vertaalde ze naar het Engels en vertaalde ze muzikaal naar zijn eigen vocabulaire. Luister en huiver.

Monster Truck – She's A Witch   Video   
Geen pretenties, geen gedoe. Gewoon gezellige hardrock. Biertje er bij, zonnetje er op. Ideaal festivalbandje rond etenstijd. Lekker met volle mond mee schreeuwen. 'Got a demon in her soul...'

Opeth – Sorceress   Video   
Meer oudgedienden. Ooit zware metal, nu veel breder. Folk, jaren zeventig rock en af en toe gaat de metalmotor ook nog aan. Gaaf om te zien hoe een band kan veranderen zonder kwaliteit te verliezen. Die kunnen nog wel even mee.

Pogavranjen – Jedva Čekam Da Nikad Ne Umrem   Video   
Kroatische herriemakers. Alsof een stel hippies een blackmetalbandje begonnen zijn. Met een vet Oostblok-accent komen de teksten er uit. Allemaal nog niet af of gepolijst, maar wel lekker voor lange donkere avonden. Benieuwd of zij eens in de buurt komen spelen.

Red Fang – Only Ghosts  Video   
En weer zo'n club die zich al eerder bewezen. Al kwam de vorige plaat niet bij mijn favorieten uit. Deze wel. Fijne riffs, goeie deuntjes. Mannenrock. Live ook altijd de moeite waard. Op deze plaat staan verschillende nummers die in de toekomst door veel dronken boeren mee geschreeuwd gaan worden.

Ryley Walker – Golden Sings That Have Been Sung   Video 
Mooie liedjes, teksten waar ik niets van begrijp. Mooie liedjes. Fijn geluid. Mooie liedjes. Prettige stem. Mooie liedjes. Bijzonder sfeertje en hele mooie liedjes.

White Denim – Stiff   Video   
Alsof ze het er om doen. De beste muzikanten uit mijn lijst hebben niet bepaald een superhelden uitstraling. Ook de heren van White Denim moeten het niet hebben van de show. Maakt niet uit joh. Ze spelen gewoon beter dan de meeste anderen. Een totaal eigen geluid, ieder jaar weer een stap verder, iedere keer goed.

                                                          -

(Conclusie: Ik luister dus graag muziek van lelijke oude mannen met gitaren en zonder uitstraling die hun hele leven hetzelfde doen) (Nee, dat klinkt niet goed)
(Conclusie: Ik luister dus graag naar ervaren muzikanten met een eigen stijl)
(Ja, dat is een stuk beter)

Veel luister plezier! En zoals altijd hoor ik graag wat jullie favoriete platen van dit jaar zijn.

Goed gedaan

Je kan voorzichtig concluderen, dat als er urenlang een rij staat,

van mensen die je willen bedanken voor bewezen diensten,

je iets goed gedaan hebt tijdens je werk.

Een huisarts nam afscheid en flink wat patiënten kwamen even langs.

Samen brachten ze genoeg spullen mee,

om zelf een bloemisterij en een slijterij te kunnen beginnen.

Dan heb je dus iets goed gedaan.

Vrede op aard

Terwijl overal familieruzies aan het kookpunt kwamen, 

echtscheidingen voorbereid werden 

en de brugleuning en het touw opgezocht werden,

stonden in de polder de knollen gewoon te grazen.

Geen stol, geen ballen, geen gedoe.

Op de koffie

"Nee, die is er nu niet, maar als je morgen om 10.00 hier bent, dan vast wel".
En inderdaad, aan de koffie. Of wij ook een bakkie wilden? Tuurlijk.
Terwijl zijn vrouw de spruitjes schilde, vertelde Kees over de afgelopen week.
Dat was niet de beste geweest. Een miskraam en eentje die helemaal fout liep.
Die koe had het zelf ook niet gered, die van de eerste kreeg voorlopig wat extra te eten en mocht daarna gaan. Met een trieste blik vertelde hij hoe hij zelf met zijn kleren aanwas gaan slapen en ieder uur de schuur in was gegaan om te zien hoe de zaken er voor stonden. Om dan toch midden in de nacht de veearts te moeten bellen. Het had niet mogen baten.

Anderhalf jaar geleden ontmoette ik Kees op zijn boerderij en maakte er foto's. Die week mocht ik ook mee toen hij aan het eind van de dag de hele kudde weer naar binnen haalde.  (zie hier) Fijne vent.
Vandaag nodigde hij me uit om volgend jaar tijdens Oerol mee te gaan naar de koeien die dan weer op de Boschplaat staan. Zekers!

Aankomen op het eiland voelt als thuiskomen en een paar mensen helpen daar erg aan mee. Da's fijn. Voor  ons was er vanochtend zeker nog plaats in de herberg.

Een paar uur later werd het eiland snel kleiner,

tot volgend jaar!

Joyride

Waaien, en niet een beetje.

De huurfietsen hebben hele felle koplampen.

Ze staan heel sociaal afgesteld, daar kan je geen tegenligger mee verblinden, 

wat best fijn is. Als je echter hier in het aardedonker over de dijk fietst, met een gierende storm in de rug, is het uitzicht wel beperkt. Een fel verlicht stukje fietspad voor ons, verder niets.

Nou ja, met een duidelijke regelmaat zwiept de bundel van de Brandaris over het landschap. Staan er eigenlijk schapen op de dijk nu? We rijden dik twintig kilometer per uur en hebben een zicht van vijf meter. Er ligt wel overal kak op het pad. Heel lang zal het niet geleden zijn dat ze hier liepen. De gierende wind over mijn capuchon zorgt er voor dat ik ze in ieder geval niet aan hoor komen. Afremmen dan? We gaan net zo lekker. Is hier de afslag naar Midsland al? Geen idee, alles is zwart.

Oh trouwens, als je in West-Terschelling mooie briefkaarten met dierenportetten aan wil schaffen, heb ik wel twee adresjes voor je.

Storm

Jij gaat wát doen?

-Kijken of ik op Terschelling wat briefkaarten kan verkopen.

Waarom? Zijn je kinderpostzegels op?

-Nee hoor, ik timmer wat aan de weg op kleine schaal,

tegen de stroom in als fotograaf.

Jaja, dat loopt zeker storm?

-Mwaahh, komt wel, morgen misschien.

Maar lekker daar op het eiland?

-Dat zeker. 

Net in het stervens-donker op het strand meer sterren gezien dan in jaren.

Geen maan, geen wolken, wel de melkweg in een sliert boven ons.

Even helemaal weg. 

Dat klinkt goed

Inderdaad, dat is het ook!

In 'onze' tuin staan twee geiten te koekeloeren

Dans Dans

Drie Vlamingen kwamen spelen.

Dans Dans heten ze.

Ze spelen rock/jazz/soul/prog/blues of zoiets.

Geen showmannen, wel vriendelijk en erg goed.

Heel fijn.

En die cassettebandjes? 

Die speelde hij af in een kleine Walkman tegen zijn gitaar aan,

zodat het geluid weer versterkt werd. Werd er opeens gezongen.

Heel fijn.

Gedanst werd er overigens niet,

geluisterd des te meer.

Heel fijn.

Smakelijk

 Wat eet u deze kerst?

Taart

Vandaag naar de kerk geweest. Daar werd voor de verandering niet een sprookjesfiguur in de watten gelegd, maar er werd geproefd. Taarten wel te verstaan. Iedereen kon zich inschrijven, er was een vakjury en koffie. De winnende taart zal nagemaakt worden door drie banketbakkers in de stad en het komende jaar worden verkocht. 
Mijn rol in het geheel was alle deelnemers met hun taart op de foto zetten.
Een tikje onwennig zaten ze in mijn ministudio. Even later zette de jury zijn tanden in de taart en was er geen foto meer van te maken. Zo is er achteraf nog bewijsmateriaal.

Oh, en de wat ik proefde, was trouwens de moeite waard.

De winnares met haar taart

De jury

Mijn persoonlijke favoriet

Schade

De afgelopen week stroomde een beetje over.

natuurlijk is het altijd hollen of stilstaan,

maar deze week was het een beetje overdreven.

Iedere dag werk en in de tijd die er over bleef probeerde ik de schade in te lopen.

Schade die ontstond doordat iemand wat spullen bij me ophaalde.

Zonder afspraak, bij mij thuis. Spullen die ik wel dagelijks nodig heb.

Instanties als politie en verzekeringsmaatschappij gedroegen zich ook instanties.

Laat ik daar nou niet zo goed mee kunnen omgaan. Die les heb ik destijds gemist.

Net als omgaan met het feit dat iemand mijn spullen ophaalde.

Vind ik ook lastig. Heb de neiging om er hele nare dingen over te denken en te zeggen.

De focus lag op weer aan de slag kunnen en dat is aardig gelukt.

Morgen een fotoklus en ik heb weer een werkende set spul.

Kan ik argeloze taartbakkers tussen de ogen flitsen.

De afgelopen dagen zag ik heel veel en maakte ik heel weinig foto's.

Woensdag hadden we twee dansjes in huis, een klassieke en een moderne.

De ene was aan het repeteren en de andere nog aan het opbouwen.

Toch is het verschil al duidelijk.

Onregelmatig

Door werk en ander gedoe sla ik een blog of wat over.

Er staat immers 'onregelmatig' hier boven.

Onnozel zal het wel blijven.

Over het onbeperkte twijfel ik nog even.

Achter de gevel

Om de zoveel tijd overvalt me dezelfde gedachte. Als ik weer eens op een plek kom waar ik honderd keer langsgereden ben en nooit binnen ben geweest. "Er gebeurt zo veel!"

Wat eerder een gevel was krijgt dan pas inhoud. Vooral werkplaatsen vind ik leuk op die manier. Waar mensen in hun eigen marge aan de weg aan het timmeren zijn. Waar gezweet, geschreeuwd en gelachen wordt.

Vandaag was ik op zo'n plek. Midden in het centrum in een heel klein theatertje waar vanavond twee voorstellingen gespeeld werden waarvan een premiere. Ik mocht foto's komen maken en zij speelden hun stukken. Op verzoek kon een scene opnieuw om mij de kans te geven een aardige foto te maken. 

Een serie portretten er achteraan en ik stond weer buiten. 

Meteen door naar de mondhygiëniste en de tandarts. 

Helaas wist ik maar al te goed wat er zich achter die gevel afspeelde. 

Carnaval

Voor NijmegenCultuurstad ging ik naar het Afrika Museum. Daar is de tentoonstelling "Carnaval Wereldwijd" te zien. Een titel die de lading aardig dekt. Het aangrenzende Groesbeek komt uitgebreid aan bod als carnavalsplek. Gelukkig ook exotischer locaties als Brazilië, Venetië of New Orleans. Overal was carnavalsmuziek te horen en mijn voorkeur ligt dan duidelijk niet bij de Hollandse Hoempa. Een van de nummers die ik hoorde was deze,

het nummer ken ik uit de serie "Treme" waar veel meer van dit soort fijne toeters zitten.

De enige andere bezoekers waren een groepje vrouwen uit de pensioengerechtigde leeftijd. Ze stonden te kijken naar een uitstalling van Braziliaanse dameskleding. Ik wilde schrijven bikinis, maar het waren meer textiele hints naar waar een bikini zou kunnen zitten, zo klein.

Een van de bezoekende dames stelde enigszins teleurgesteld vast dat ze daar niet meer in paste, waarop haar buurvrouw antwoordde dat ze daar 50 jaar geleden al niet meer in paste.

Dolle pret, het leek wel carnaval

Struweel

Waarschijnlijk hebben ze een appartementje gehuurd, 

of zichzelf getrakteerd op een hotel, 

want buiten waren ze niet te vinden. 

Drie kuddes en geen knol te zien. 

Groot gelijk ook want het vriest. 

En om dan in de polder te gaan staan in je blote reet: Nee. 

Bij gebrek aan knol dan maar wit gras en struweel

Rijm

Liep de Sint nou weer vast in een rijmpje?

Daar leek het wel op.

Normaal had ie rijm- en dichtPieten om dit klusje te klaren,

maar die waren weg. Waarschijnlijk naar de kroeg.

Daar zaten ze afgeschminkt en wel aan de jonge klare en een halve liter.

Het gezever over Zwarte Piet hing ze de strot uit.

Moest de Sint opeens zelf de honneurs waarnemen.

Wist hij veel hoe dat moest.

“Ik ben toch zeker Sinterklaas niet” riep hij uit.

Om zich daarna meteen te bedenken dat hij dat nou juist wel was.

Bladerend door zijn grote boek zocht de Sint of ie niet iets van vorig jaar kon gebruiken,

maar dat gedeelte ontbrak, dat lag nog bij de boekhoudPiet.

Sinds de controle een paar jaar geleden liet die niets meer aan het toeval over.

Hoewel raciaal profileren door de Belastingdienst moeilijk hard te maken was,

had hij wel het idee dat het geen toeval was dat hij ieder jaar doorgelicht werd.

De Sint had er een hard hoofd in dat er nog wat zou gaan rijmen in deze tekst.

Het leek wel of zijn mijmeringen op papier kwamen,

in plaats van iets vrolijks en persoonlijks.

Daar kon ie toch niet mee aan komen?

Hij had ook al van die rare presentjes meegenomen en nou dit ook nog?

De Sint legde zich er maar bij neer en het moede lijf te rusten.

Ook zonder gedicht redde hij zich hier wel uit.

Met een welgemikte hand pepernoten

vol in het gezicht van de lieve kindertjes om hem heen,

waren ze lang genoeg bezig om niet te zien,

dat Sint de dichtPiet ging vergezellen.

Want rijmen of niet.

Van al dat schrijven had de Sint wel een droge strot gekregen.

Dubbele woordwaarde

En ja, precies op dubbele woordwaarde, dat zijn dan 14, 27,49,155, uhh, 310 punten.

Mooi, jullie kunnen me feliciteren!

Feliciteren, daar klopt geen moer van, je loopt de handel te flessen hier!

Jij kan heel geen dertien letters in ene neerleggen, zoveel passen er geen eens op je plankje! Je heb gewoon extra letters in je zak zitten of iets, maar ik geloof je voor geen meter! En trouwens, wat jij neer legt is niet eens een woord. 

Vibrafoon, da's een woord. Of telefoon. Of vibrator. Of netjes. 

Maar wat jij hier loopt te broddelen lijkt geen eens op een echt woord!

Oh nee joh, moet je kijken, ik heb er een foto van, daar staat het toch. 

Je bent gewoon jaloers dat ik weer gewonnen heb.

Het stond er echt

Mannen in het zwart

Op de podia werd in het schemerduister, 

gehuld in rookwolken muziek gemaakt.

In de lift was meer licht en namen de heren even plaats. 

Jozef Van Wissem

Mantra Machine

Monomyth

En een klein stukje moderne dans

Fantje

Dan kan het zomaar gebeuren dat je hersenloos voor je uit starend tijdens het tanken een klein olifantje ziet. Gewoon recht voor je. Maar wel een heel klein olifantje. Wat raar eigenlijk, hier bij een benzinepomp. Een droge klik van de pomp gaf aan dat de tank vol was en ik schoot weer wakker, of in een ander bewustzijn. Was het helemaal geen echt olifantje. Jammer, want die zijn juist zo leuk.