Stemmen

Door omstandigheden zat ik aan tafel met ex-collega's. Behoorlijk ex- want de laatste keer dat ik met ze werkte was 17 jaar geleden. Evengoed heel leuk om ze weer te ontmoeten, en wat verhalen uit te wisselen. Een kleurrijk gezelschap met een flinke geschiedenis.

We zaten aan tafel om te vergaderen over geld van vroeger. Daar waren zo wat ideeën over. Nogal verschillende ideeën. Vandaag zou er een eind komen aan een discussie die al jaren speelde.

En in de beste basisdemocratische traditie werd er van wal gestoken. Het eerste discussiepunt was de vraag of er met consensus besloten moest worden. Even leek het of we gingen stemmen of de meeste stemmen gelden, om daarna te stemmen of er wel gestemd moest worden. Dat werd gelukkig net op tijd voorkomen. In plaats daarvan introduceerde de voorzitster een manier om te bepalen wat ieders standpunt was door ons te laten kiezen om hier, in het midden, of daar te gaan staan. Prompt staat er iemand ver buiten het afgesproken speelvlak en zijn anderen aan het discussiëren of ze wel naast elkaar moeten staan als ze zo'n tegengestelde mening hebben. 

Standpunten worden toegelicht, en opnieuw. Formuleringen zo breedsprakig dat de ene helft van de aanwezigen in slaap valt en de andere driftig mee zitten te schrijven om alle genoemde punten te kunnen weerleggen. Gelukkig had niet iedereen veel tijd nodig, zo kwamen er uitspraken voorbij als: ”We zijn nu dus niet compleet, ik mis een aantal mensen vandaag en van anderen ben ik blij dat ze er niet zijn”. Mijn favoriet was: ”Jouw voorstel vind ik helemaal goed, maar ik sta hier wel ook uit eigenbelang, en ik schiet hier eigenlijk niets mee op.”

In dit soort overleggen blijken procedures heel belangrijk. Zo kan er langer gediscussieerd worden over de vraag of er discussie gevoerd moet worden, dan de eigenlijke discussie zou duren. Tijdens dit procedureel geouwehoer worden allerlei steken onder water uitgedeeld terwijl in dezelfde zin bepleit wordt geen discussie te voeren. Om het allemaal niet te moeilijk te maken werd besloten een optie te kiezen en die uit te werken. Mocht dat later niet blijken te werken, dan begint het circus gewoon weer van voor af aan. 

Maar die dag kan ik er helaas niet bij zijn. Dan heb ik een begrafenis.

Als dagje uit was het erg geslaagd. Een aantal fijne mensen opnieuw ontmoet, mooie verhalen gehoord en weer geproefd aan een links basisdemocratisch besluitvormingsproces.

Het hielp ook dat het in een hele mooie molen in Utrecht was, die nog in gebruik is. Als mijn aandacht voor de betogen wat verslapte, kon ik in ieder geval wat rondkijken. 

In de -overigens prima verzorgde-  lunchpauze was er zelfs tijd om nog wat foto's te maken.

In een houten houtzaagmolen zit toch opvallend veel metaal.