Kudde

Blijkbaar had iemand een deur open laten staan en was er een hele kudde metals naar binnen gewaaid. En zoals dat hoort bij metals staat backstage de gang vol met drumspul en veel kisten. Vier bandjes om in de lift op de foto te zetten, eens zien hoeveel ik er kan vangen vanavond. De tourmanager blijkt een soort bordercollie en drijft met een zekere regelmaat een stel mannen mijn kant op. Het eerste bandje, Rivers of Nihil, maakte dit jaar een fijne plaat, maar weet zich in de lift duidelijk geen houding te geven. Op mijn vraag of ze voor de foto misschien even willen doen alsof ze een metalband zijn, krijg ik de vraag:"Hoe doen die dan?" Geen probleem, maak ik een foto van 5 systeembeheerders, ook goed.

De drummer van het hoofdprogramma staat twee uur vooraf al zijn oefeningen te doen. Paradiddles op hoog tempo met zijn telefoon als metronoom er naast. Geconcentreerd hoor ik hem ieder rondje het accent één tel verschuiven. Dat heeft ie vaker gedaan. Vanuit zijn ooghoek ziet ie een meisje van de horeca met een volle krat bier aankomen. Voor ze het doorheeft opent hij de deur naar de gang voor haar. Ik complimenteer hem daarmee, waarop hij reageert met: "I'm Canadian, what can I say: I'm sorry?"

De ene na de andere band is op tijd en begint te vroeg. Niet echt rock 'n roll, maar wel praktisch. Een bassist verklaart dat de zuivere drinktijd achter zo net wat langer is. Dat is logica. De bordercollie vraagt of ik na afloop op het podium alle bands samen op de foto wil zetten. Tuurlijk. Robbie, mag ik dan van jou wat frontlicht van achteren? Hij verslikt zich even, maar begrijpt precies wat ik wil.

De laatste band in de lift is Archspire. Normaal praat ik weinig in de lift, maar hier kon ik niet laten om ze te vertellen over mijn neefje. Hij is acht en zijn favoriete band is Meshuggah. Daarom liet ik het het openingsnummer van Archspire's laatste plaat horen en zei dat ie op moest letten hoe snel de zanger zong. "Is ie dan eerder klaar met het liedje dan de rest van de band?" vroeg ie... De Canadezen gniffelen en groeperen zich voor de foto, ze weten wél hoe je als een metalband op de foto gaat. Zo erg dat ik na drie keer afdrukken vraag of ik misschien een "kiss photo" van ze mag maken. Zonder enige twijfel verandert hun pose en een seconde later maak ik de laatste foto van de avond.