Rokers

De oud Hollandse tegeltjes wijsheid werd weer bevestigd: Een tevreden roker is geen onruststoker. Drie stonerbandjes die zich keurig aan de voorschriften hielden. 's Ochtends in Nederland arriveren en meteen vragen waar de dichtstbijzijnde coffeeshop zich bevindt. Om de hoek dus. Mooi. Het Kronenburgerpark bleek daarna fucking awesome, de middeleeuwse muren er fucking ridiculous en de zaal fucking brilliant. Fijn om tevreden muzikanten in huis te hebben.

Het eerste bandje bleek al een kwartier voor aanvang staan te trappelen om op de foto te mogen. "We never get to do shit like this, just one time in Vegas, but I way was too stoned to remember anything about it." Tuurlijk joh. Ze stappen de lift in, de zanger neemt een rare pose aan en ik moedig ze aan mee te doen. Dat lieten ze zich geen twee keer zeggen. In no-time werd de gitarist rondgedragen door de rest.

Het tweede bandje had voor de show geen tijd voor een foto. Hoewel ze wisten dat ze tijd genoeg hadden voor de ombouw, wilden ze "A really slow changeover, not a very fast one". 
Als je nauwelijks kan herinneren of je eigenlijk de bassist of de gitarist bent, is dat wel logisch. De Texanen namen het er van nu ze in Nederland waren. Na afloop waren ze zo vriendelijk om alle drie de shirts uit te doen en mij een minuut de tijd te geven om het getatoeëerde mannenvlees vast te leggen. Ook hier bleek de gitarist de feestneus van de band en hij stond er op dat ik een Nederlandse mop vertelde. Veel grappen werken vertaald niet, maar de avond ervoor hoorde ik in een voorstelling er een die niet over taal ging. 

Een penguin komt binnen en besteld een broodje krabsalade. de vrouw bij de kassa kijkt hem aan en zegt: "Meneer, dit is een bibliotheek!" Waarop de penguin heel zachtjes fluistert: "Mag ik een broodje krabsalade". De Texaan zeek bijna in zijn broek van het lachen. Uitgebreid begon ie zelf aan een mop, maar tot drie keer toe nam ie een andere afslag en vergat volledig dat ie een mop vertelde en wijde uit over de nieuwe paint job van zijn gitaar en of ik die wilde fotograferen, maar dat die nu op het podium stond. Tuurlijk joh.

De tourmanager kwam bijna in paniek naar me toe om te zeggen dat Stoned Jesus, het hoofdprogramma echt niet vóór de show op de foto kon, vanwege de vastgestelde eindtijd van de show. De zaal moest immers na afloop omgebouwd worden om er een dansavond

 te draaien. Ik zei dat dat geen probleem was en ik ook na afloop wel een foto wilde maken, of morgen. Mórgen?  Maar dan zijn we in Amsterdam? Of ik daar dan ook was?
Als buitenlandse artiest is het misschien wel heel leuk om hier van het padje te raken, op mijn beurt zet ik ze dan ook met graag een glimlach op het verkeerde been.