Achter elkaar tetterde het uit mijn headset. Met een intonatie die krassen op de binnenkant van je schedel veroorzaakt. De stem was een kruising tussen die van Roseanne en The Nanny, maar dan met een veel zwaarder New Yorks accent. Als een ongeolied machinegeweer knetterde de 'Standby's' en 'Go Now's' eruit. Op het toneel stonden 12 ballerina's die zowel het zwanenmeer als andere klassiekers dansten. Een klein verschil met de standaard uitvoering was dat alle ballerina's een adamsappel hadden en de meesten ook borsthaar.
Iedere keer dat 'Spot one standby' in de eindeloze rij mededelingen voorbij kwam moest ik echt op gaan letten. Binnen een paar seconden moest ik dan weer, met de volgspot op het tweede balkon, een huppelend tutuutje, ver weg op het toneel, in het licht zetten. (Inderdaad, op zo'n moment twijfel ik even, of ik destijds niet beter mijn best had moeten doen op school) (Nee)
Je kan ook iedere dag naar kantoor gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten