Op volle toeren

Na de boodschappen stapte ik in en hoorde een ronkende stem verkondigen dat 'Slow Music' van Eric Satie alleen deze week voor twee euro vijfennegentig bij het Kruidvat verkrijgbaar was. Hij moet zich toch in zijn graf omdraaien. Om op zo'n manier in de uitverkoop gegooid te worden, bij het Kruidvat nota bene, en voor een prijs die wel heel dicht bij de productiekosten ligt. Was het trage gepingel 20 jaar geleden nog voorbehouden aan het lezende deel der natie, nu ligt ie tussen Frans Duijts en het maandverband in.

Bij het opruimen van het oud papier kwam ik een advertentie tegen die me op de dag van publicatie al op was gevallen. Een volle pagina van Mojo Concerts waarin voor zes concerten reclame werd gemaakt. The Temptations, Ennio Morricone, Julio Iglesias, Cliff Richard, Tom Jones en Liza Minnelli. Van zeker de helft had ik een bescheiden weddenschap aan durven gaan dat ze al lang dood waren. Maar nee, ze hebben samen een kleine 700 jaar ervaring in de popmuziek en gaan gewoon door. Voor grote zalen. En prijzen om van te huilen. Mr. Richard vanaf € 64.- Ms. Minnelli vanaf € 95.- En geheid dat het vol zit. Waar andere podia kampen met teruglopende bezoekersaantallen, harken deze geriatrische miljonairs nog een extra alimentatie, nosejob of boot binnen.

Natuurlijk moet iedereen zelf weten wat ie luistert of bezoekt. En jonge acts zijn ook niet perse een aanvulling op het bestaande aanbod. Zo kwam ik pas twee Aziatische acts tegen die me toch wat onrust baarden. Onrust in de zin van "Oh grote goden, dit zal toch niet aan gaan slaan en dan jaren op radio en tv blijven doorklinken". Een beetje wat ik eind jaren 80 had met wat toen 'acid' genoemd werd. Dat bleek inderdaad geen tijdelijk verschijnsel te zijn. 

De bandjes die ik hoorde en zag waren Crossfaith en Babymetal.

Ze mixen zo'n beetje alles wat vervelend is aan andere bestaande acts. De meest vulgaire, platte en hersendode onderdelen uit Rammstein, Britney Spears, K3 en Tiesto worden tot een dikke pap gekneed en er als een gladde worst uit geperst. Strak getrokken en doorgesmeerd. Het zou dus zo maar tot een hit kunnen leiden, of - je moet er niet aan denken- een carrière.

Dus die bejaarden vind je niks en de jonge garde ook niet?

-Nee.

Dan ben je dus officieel een ouwe zeikerd geworden die alleen maar z'n eigen nostalgische plaatjes blijft draaien. Of heb je nog iets van nu wat wel te pruimen is?

Ja hoor. Zeker.

Kijk, luister en huiver:

Bombus

Sisyphus

Puscifer

Apostle of Hustle

Moddi

Onkruid vergaat niet