Daar

In een dierenpark 

gedragen dieren

zich vaak heel anders

dan mensen

in een mensenpark

En da's misschien maar goed ook.

Ja daar, daar ja!

Wanbeleid

In mijn zoektocht naar te fotograferen exotica stuitte ik op BestZoo, inderdaad een dierentuin in Best.
Voor ik bij de Google zoekresultaten hun site vond, zag ik een paar Google recensies.
Deze sprong er uit:

"Ik dacht eens een leuk uitstapje met het gezin te maken in het altijd gezellige dorpje Best. Het kijken naar al die diertjes was gezellie, en zeker voor mijn kleindochter. Maar tot mijn verbazing hadden ze niet eens een bamihap in de friettent! Dit kantelde mijn stemming volledig. Dit is wanbeleid samen met dat ze van die jonge snotneuzen zo'n essentiele baan geven!"

Mijn, met vooroordelen gevulde hoofd, vult het plaatje direct in. Deze oma (ik zal haar naam Annie van Beek om privacyredenen niet vermelden) zal ongetwijfeld geblondeerd zijn. (oké ook te makkelijk, op haar profielfoto is dat gewoon te zien) Verder verwacht ik dat ze een wit shirtje droeg bij haar dierentuin bezoek met een goud of zilveren print er op. Natuurlijk in een maat die ze in 1983 nog best kon hebben. Een strakke spijkerbroek met meer stiksels dan noodzakelijk in wederom een maat die weinig aan de verbeelding over laat. Om het af te maken witte laarzen met wederom zilveren stiksels en genoeg makeup om haar eigenlijke leeftijd tot een mysterie te maken.

Waarschijnlijk stamt ze uit een tijdperk waar de term bipolair nog niet bestond, maar haar gedrag wijst wel die kant op. Het is mooi weer, ze gaat met het gezin er een dagje op uit. Naar een plek waar het altijd gezellig is. (gek dat Best dan zo klein is gebleven, veel meer mensen willen graag altijd gezelligheid, misschien is het een Best kept secret (sorry)) Gezellig kijken naar de diertjes met haar kleindochter is waarschijnlijk het doel van het bezoek. (oké ze schrijft wat anders, maar dat kan ik niet herhalen, dan ga ik een beetje in mijn mond braken en daar houd ik niet zo van) Het loopt langzaam tegen twaalven, de Liga's, Snelle Jelle's, zakjes appelsap en het doosje TicTac zijn op en ze krijgt ondertussen wel trek.

Geroutineerd neemt ze de bestelling van het gezin op. Ze luistert nauwelijks want iedere zondagavond is die hetzelfde. Bij de friettent gorgelt ze haar bestelling naar de knaap achter het vet:" Twee grote frikandel speciaal, een grote friet oorlog, een bamischijf, drie ballen uit de jus, twee milkshakes vanille, twee slaatjes en een pekskeDrummevloei. HeddegenogvloeiGerard?"
De knaap schrijft in hoog tempo mee, kijkt op na het pekske Drum om te zien of de bestelling compleet is. Zij schudt haar onderkin als teken dat dat het was. Hij begint uit de koeling de bestelling bij elkaar te rapen en ziet dat de bamischijven niet aangevuld zijn. In de vriezer onder de milkshakemachine staat alleen een lege bamischijven doos. Binnensmonds vloekt ie op zijn collega die hier gisteren stond en de gebruikelijke puinhoop heeft achtergelaten. "Sorry mevrouw, de bamischijven zijn op, maar ik heb nog wel nasiballen"

Wat daarop volgt valt nauwelijks te beschrijven. Haar stemming kantelt volledig. Was het net nog gezellie, (godver, doe ik het toch, zit ik met een zure bek te schrijven hier, gadverdamme, ik ga even mijn tanden poetsen)

(ben ik weer) nu is de boot aan. Nu is de beer los. "WAT? GEEN BAMISCHIJVEN? GODVERDOMME!
Welke oetlul doet er hier de inkoop? Welke kromme longhond vult hier die ijskast? Kunde gullie dan helemaal niks? Betaal ik me scheel aan de entree van die kinderboerderij hier, is er niks te vreten hier? Mijn zien ze hier nie meer terug. We gon nou weg en denkt mar nie da wij hier oit nog komme. En wij zette da ok op de internet en op de Facebook van onze Wesley.
Komt mee Gerard en Shaniqyue en gé ok Wesley, wij gon thuis wel ete!"

Smakelijk!

I am the eggman

Dieren in kinderboerderijen beginnen mij beu te raken. Als ze me binnen zien komen, pakken ze routinematig hun lasbril er bij. Zonnebrillen, kleppen soms, zelfs een hele parasol om maar niet in mijn flitsers te kijken. Dus zoek ik mijn heil elders. Vanochtend stond ik een meter van een walrus af. Een walrus van 1550 kilo.

Even kennismaken met de trainer, locatie bekijken en afspraken maken wanneer ik foto's mag komen maken. Het was ook de eerste keer dat ik hoorde hoe hard een walrus kan fluiten. En, omdat ik zo dicht bij stond, leerde ik ook hoe dat ruikt. Er past nogal wat lucht in zo'n lijf en dat kan ie er ook hard uit fluiten, blazen of hoesten. Bij  voorkeur mijn kant op.

Wat een prachtig dier. 

Boven water bleek ie verrassend veel trucjes te kunnen, maar onder water komt zijn ware aard pas boven. Gracieus draait, rolt en zwemt ie rond. Af en toe even voor de ramen kijken naar de bezoekers om dan weer verder te stofzuigen op zoek naar lekkers. Door foto's te maken kom ik regelmatig op plekken die ik anders nooit gezien had. Dit was er weer zo een. Daar doe ik het voor. En als ze gewassen zijn, ruiken mijn kleren ook niet meer naar vis-adem.

Hhmmpff

Wending

Op de warmste dag van de week gingen we mijn foto-expositie afbreken.

Nou ja, afbreken, meer verplaatsen en inpakken. 

Lekker op een zolder zonder airco, slepen met grote prints en verpakkingsmateriaal.

Thuis was stilzitten al genoeg voor een natte kraag in mijn shirt, 

laat staan om ook te gaan bewegen.

Ik kom aan en de eigenaar zegt:

Het is mij te warm, ik ga in een voetenbadje een kop soep eten. 

Komt d'r bij, trek die schoenen uit!

Even later zit ik tot mijn enkels in een teiltje met koud water,

soda en eucalyptusolie een fris stuk watermeloen te eten.

Af en toe neemt het leven een onverwachtse wending,

heel soms gaan je tenen er nog lekker van ruiken ook.

"Nog leuke bandjes gezien van de week? 

Ja, op het Valkhof speelde die ene, kom hoe heette die..."

Pup

Dus of ik wil kiezen tussen honderdduizenden die door de stad zwalken,

of een puppie in de zon en een ijsje toe?

Goh, daar moet ik even over nadenken.

Stop, ik weet het al!

Mannen

Woensdag draaiden de heren van Sweaty Disco op de kleinste Gay Pride ter wereld.

Zoals het hoort loopt het dan al snel uit de hand.

Ach ja, mannen onder elkaar, je weet hoe dat gaat. 

Even later ging ik naar een bandje kijken.

Ook mannen waar het een beetje uit de hand liep.

Ach je weet hoe dat gaat

Revolutie

De krant van vandaag:

Dordtse fabriek stoot giftige stof uit
Grootschalige zuiveringen in Turkije
Thuiszorgorganisatie bewust failliet?
Top VW stopte dieselschandaal jarenlang in doofpot
Voor miljoenen gewiekst geflest
3 mld. boete vrachtwagenkartel

Dat kan zo niet niet langer!

Dit moet veranderen!

We gaan massaal de straat op!

Muus

Tijdens het wachten bij de supermarktkassa zag ik dit postertje hangen:

Zonder iets te lezen weet je waar het over gaat. Dat is heel sterk. 

Helaas, als je wel iets gaat lezen weet je echt waar het over gaat. 

Mijn vooroordelen en daar heb ik er nogal wat van, werden bevestigd.

Ik geniet echt als er na een naam die het volk die avond naar Café De Muus moet trekken staat: 'bekent van' en dan de naam van de "hit"

Spelling-technisch komt de artiest van vrijdag de 22ste er het beroerdst van af. 

Even gegoogled op de heer Romein en ik kwam een schat van informatie tegen. Hij wordt geboekt door een bureau wat zo te zien negentig procent van het Nederlandstalige talent verkoopt (dit). Goed ook dat bij bijna iedere act de netto prijs er bij staat. Zo blijkt Gerard Joling dubbel zo duur als Gordon en Ali B vraagt twintig keer zoveel als zanger Rinus. 

(Fijn als er in een artiestennaam vermeld wordt wat ze doen)

Terwijl ik twintig jaar de kost verdien in wat de 'entertainment industrie' wordt genoemd,

is dit een sector waar ik niet zo bekent mee ben. En dat is misschien geen toeval.

Ruiken

Terwijl het centrum van de stad vol loopt met volk wat er fris tegenaan gaat, 

staat een kilometer of wat verderop een paard aan een bloemetje te ruiken.

Echt waar

"s"

"en wie gaat dat betalen zeggen altijd computers en andere dingen gaan niet kapot of maakt geen fouten en nu WEG MET DAT ROTZOOI EN OOK DE COMPUTERS GEWOON NET ALS VROEGER ALLES MET DE HAND EN IN JE HOOFT ONTHOUDEN EN DAT BRENG OOK WEER MENSEN AAN HET WERK DENK NA DE HAAG"

Las ik bij de reacties op de gelderlander.nl. Op welk artikel dat was, maakt precies niet uit.
De schrijver "s" heeft de wereld toch maar mooi eens laten weten hoe de vork in de steel zit.
Eens even duidelijk gemaakt hoe laat het is. En door het gebruik van hoofdletters is dat extra hard aangekomen in de maatschappij. Op die manier moeten we de schrijver wel serieus nemen. Fijn ook om geen punten en komma's in de tekst te hebben, dat leidt alleen maar af van de inhoud. In de reactie wordt niet alleen het probleem helder verwoord, maar ook een constructieve oplossing geboden. Als besluit van het betoog krijgt onze volksvertegenwoordiging ook nog een tip mee. Niets dan lof voor deze ongetwijfeld hardwerkende Nederlander die in zijn bloedeigen vrije tijd de wereld een stapje vooruit probeert te helpen.

Bij de kapper liep een meisje binnen met een gefönde rat 

opgeblazen hamster pruik op pootjes klein hondje.

"Ach wa leuk, en wa leuke schoene he je an!"

kirde de kapster tegen het meisje.

"Ja se sien nieuw, mar ik haal denk ik toch die andere, 

dees kleuren nie so mooi bee de hond."

(echt waar)

Plekken

Wist ik veel dat daar de naam vandaan kwam. Nooit over nagedacht.
Maar inderdaad, als je er op gaat letten komen in de country meer plaatsnamen voor dan in andere muziekstijlen. En met zoveel geografische informatie in liedjes in country wel een logische naam. Vanmiddag hoorde ik Joe Ely's versie van Gallo Del Cielo weer (deze) 
De tekst opgesnord en ik turfde toch snel veertien locaties die bezongen worden. 
Da's een hoop country.
Maar natuurlijk is er altijd baas boven baas. 
Het aantal plaatsnamen in Johnny Cash' "I've been everywhere" ben ik niet eens gaan turven. Maar meer dan zestig zitten er wel in (lees en luister). 
Veel meer country kan een liedje niet worden.

Natte country dicht bij huis

Vis

Op het journaal hoorde ik een visser. Het ging over nieuwe regels waar vissers zich aan moeten gaan houden. In het belachelijke accent wat ze aan de Amsterdamse kant van het IJsselmeer hebben zei hij: "Nou moet 't maar es afgelopen zijn, ze moeten nou es naar mijn gaan luisteren".

Ze, en dat zijn wij volgens mij, moeten niks. En zeker niet luisteren naar een visser met een grote bek. Een visser die samen met zijn collega's zelf wel weet wat het beste is. Als de heren met iets meer beleid en met minder hebzucht tekeer waren gegaan, was de visstand heel anders geweest. Als ze werkelijk het beste voor hadden met de zee en wat daar in leeft, was er niet op industriële schaal jarenlang alles leeg geroofd en kapot gemaakt met sleepnetten. 

Nu ze op een aantal plekken niet meer mogen vissen omdat vissoorten anders definitief verdwijnen gaan ze janken, of staan te blaaskaken, zoals deze Einstein. Hoogste tijd om wat anders te gaan doen. Misschien iets productiefs, zoals alg verbouwen, of wier of kroos of ander spul wat heel gezond is, vol voedingstoffen zit en geen langdurige aanslag op de omgeving vormt. Succes met je nieuwe baan! En doe mij een lol, leer Nederlands.

Duurzame vis

I Remember

Is het vandaag heel ongepast om "Dead Cops" van MDC te draaien?(deze)

Dat nummer is nu 34 jaar oud en gaat over hetzelfde probleem als het acht uur journaal vandaag behandelde. Oké, de mannen van MDC namen iets meer stelling dan de NOS, logisch want zij waren hardcore punkrockers en geen publieke omroep. De tekst in dat liedje liegt er ook niet om (lees maar)

Als eenvoudig rijmpje kwakten ze hun kijk op de zaak er uit.

Dezelfde plaat, een paar liedjes verder komt hetzelfde onderwerp nog eens terug in het nummer "I Remember" (lees) (luister en kijk)

1134 doden in 2015 in de Verenigde Staten door politie geweld.

Dat is iedere 8 uur een dode.

Gisteren schoot er iemand terug en legde vijf agenten om.

Het is niet te rechtvaardigen, maar ook niet vreemd.

En vast en zeker niet de laatste keer.

In de polder viel de paniek mee.

Twee veulens probeerde mijn flitsers om te gooien,

ik aaide een paard,

de zon ging onder,

er was geen wout in beeld.

Entourage

We hadden mazzel. Mazzel met het prachtige weer. Nou is mooi weer natuurlijk altijd prettig, maar als je veel buiten bent nog meer. De voorstelling die we vanavond bezochten was vooral buiten. Vooral, omdat  het eigenlijk 5 korte voorstellingen op verschillende locaties waren. Allemaal in de buurt van de Waal, aan allebei de kanten. Met drie verschillende Engelse dubbeldekkers en twee pontjes werden we verplaatst. De rest mochten we zelf lopen. En dan is het heel fijn dat het droog is, de temperatuur aangenaam en als toetje de zonsondergang geweldig. Inhoudelijk was het niet onaardig, maar de voorstellingen konden de mooie omgeving ook goed gebruiken. 

Op het decor was niet bezuinigd

Bij de tijd

Is mijn PC weer een heel eind op orde, moest mijn navigatiedoosje nog. Te vaak wijkt de werkelijkheid af van de ideeën van mijn navigator. "Even de kaart updaten" dacht ik.

Jaja. Het eerste kwartier verdween in een gebrek aan communicatie tussen Tomtom en PC. Maar ik zie toch dat ie verbinding maakt? Nee, je ziet dat het de oplaadfunctie werkt. Dan kan er best nog een kabelbreuk in een van de andere kabels zitten. Ah, ja, logisch ja. Dus er is nu met een nieuwe kabel wel verbinding? Ja! Mooi. Kaart geselecteerd, gecheckt dat ie werkelijk voor dit systeem is, gekocht. En niets. Er gebeurde niets.

De twee schermen spraken elkaar tegen, maar verder niets. Dan maar de gok nemen en een stekker los trekken en weer terug steken. Ja! Verbinding. Mooi! Wilt u de nieuwe kaart downloaden? "Dit duurt ongeveer 32 uur." Wat? Ik zit toch niet met een telefoonmodem aan het net?  Binnen tien minuten was het binnen. En installeer! "Dit duurt ongeveer 6.5 uur". Wat? Na twee uur vond de PC dat het wel klaar was, de Tomtom twijfelde nog. Hup, de kabel er weer uit en in. Ja hoor. Allebei tevreden. Nu maar hopen dat werkelijkheid en navigator een beetje dichter naar elkaar gegroeid zijn. Ik ben helaas na deze exercitie wel aardig de weg kwijt.

Het kan altijd nog erger

Meevaller

Ik zocht het niet. Al heel lang niet. Goede excuses zijn altijd voorhanden.
En legitiem. Zo kon het gebeuren dat de C-schijf (wat technisch geen schijf is maar een collectie geheugenchips) van mijn PC vol was. Alles boven de 75% wordt afgeraden, deze stond al even tegen de 95% aan te boeren. Wat halfslachtige pogingen om extra ruimte te maken hielpen steeds even, maar ik wist dat het er van moest komen. Mijn PC moest opnieuw worden ingericht. Ik vind dat ongeveer zo leuk als een wortelkanaalbehandeling, maar die doe je ook niet voor je lol. Aan het begin van de week kwamen er serieuze dreigementen. In Photoshop een foto openen ging niet meer: Niet voldoende ruimte. 
Ik was door mijn excuses heen en begon er schoorvoetend aan. Backuppen, lijstje maken, the works.

Bleek het toch, zoals met een goed verdoofde wortelkanaalbehandeling alles mee te vallen.
Ondanks of dankzij een nieuw besturingssysteem ging het er vlot in. Of in ieder geval zonder grote drama's. Zelfs de aangesloten hardware werd niet verstoten. Zat ik daar nou zo tegen op te zien? Liep ik dit nou maanden uit te stellen? De ongevraagde deal waarbij je als gebruiker meer van je gegevens deelt met grote bedrijven, maakt het opnieuw installeren makkelijker. Een tegemoetkoming in je vrijgevigheid.

Een ding ben ik wel kwijt. Command and Conquer Generals, een spel uit de jaren stillekes heeft de tijdreis niet overleefd. De "©2003" in het openingsscherm was natuurlijk een hint. Maar ik vond het nog steeds leuk. Gedachteloos wat rondklikken. Helaas. Moet ik iets anders vinden om gedachteloos op te kunnen klikken. Iemand suggesties?