Soms vind ik licht doen voor een band heel spannend.
Aanvoelen, improviseren, risico's nemen, heel erg opletten.
Soms is het dat helemaal niet.
Vandaar dat ik de aandacht wil richten op deze video:
Gun jezelf 30 seconden de tijd om het begin te kijken.
Ik kan me haast niet voorstellen dat je niet gaat glimlachen
van hoe het trio naast hem danst en hoe The Godfather of Soul opkomt.
De opname is uit 1964, het jaar waar Maceo Parker in de James Brown's band kwam.
De energie, het lef en bij gebrek aan passend Nederlands woord, showmanship, is ongeëvenaard. Hij is op dat moment 31. Ziet er uit als een broekie, maar trekt zulke dramatische koppen dat je een veel hogere leeftijd zou verwachten. De hele manier van show maken is iets wat ik nog nooit live gezien heb. Keer op keer tragisch door zijn knieën zakken, krijsen, wachten, rekken, eindeloos herhalen en meer krijsen.
Voor de liefhebbers: hier staat een hele show uit 1968. Op ongeveer 6.30 is het intro voorbij en wordt meneer aangekondigd. Zijn manier van opkomen, op de kruk gaan zitten en aangeven dat er een ander nummer ingezet kan worden.
Gewoon even kijken. Onvergetelijk. Eindeloos arrogant en zo goed.
Smakelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten