Een spiekbriefje was het niet echt, meer een menu, een routekaart zo u wilt. Een lijst aanwijzingen die de gidsen konden lezen om aan de dansers en danseressen door te geven. Het dansje was op een lastig muziekstuk. Dus de dansers van het volgende stuk stonden hier aanwijzingen te geven en zichtbaar te tellen. Een soort bijbaantje, of eigenlijk gewoon hulp aan collega's. De een vol overtuiging, met glimlach en aanmoediging, de ander onderuitgezakt, een hand tellend, de andere in een dikke trui.
De broodmagere types die in strakke outfits over het podium vlogen hadden de hulp hard nodig. Het publiek ziet hen allen gracieus fladderen. Vanaf de zijkant zie ik ze uithijgen, hardop vloeken en met verwilderde blik elkaar aankijken of ze nú al op moeten.
Maar goed dat daar nu juist een spiekbriefje voor klaar hing.
Als je het kan lezen tenminste.
En Merle Haggard is dood.
De ouwe knar is 'm toch er uit gepiept. 79 jaar oud.
Vorig jaar zong ie nog samen met willie Nelson:
Wouldn't change much of nothing
About this road we've been running
For of wild times, wild women, and a song
But we would've taking much better care of ourselves
If we had known we were gonna live this long
Geen opmerkingen:
Een reactie posten