Wat mocht ik doen tijdens de voorstelling? Ik mocht vijf keer een poot vast houden. Zo goed vasthouden dat ie niet in twee grote ventilatoren gezogen zou worden. Dat lukte. Tussendoor zat ik op een stoel op het zijtoneel. Daar was het bij tijd en wijle knap druk. Als het hele koor af kwam zat ik opeens tussen 30 traditionele Chinezen in. Of eigenlijk als Chinezen verklede zangers en zangeressen. Madame Butterfly kwam langs met heel veel spul.
Blijkbaar was het zo vol in de orkestbak dat een van de percussionisten naast mij op het zijtoneel moest staan. Daar had ie zijn hele handel uitgestald, trommels, gongen, bellen en heel veel stokken. Ergens halverwege maakte hij een geluid wat ik niet verwacht had. Ik keek op van mijn boek en zag wat ik al dacht te horen, een vogelfluitje, zo eentje met water er in. Maar niet van Chinees plastic, nee, van keramiek. Want het is natuurlijk wel de opera.
Vijf trailers en een vrachtwagen met spul en wat gaat er op de foto?
Inderdaad dat ene fluitje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten