Moxibustie

De masseuse waar ik regelmatig heen ga heeft nogal een verzameling trucjes om mij weer op te lappen. Vandaag toverde ze Moxa sticks uit de hoge hoed. Eigenlijk pakte ze ze uit een kastje en ging toen op zoek naar lucifers, maar dat klinkt toch minder. Moxibustie is een techniek waarbij een verzameling kruiden tot een sigaar gerold wordt. Deze wordt aangestoken om met de gloeiende kant acupunctuurpunten te verwarmen en de circulatie te bevorderen. Normaal gesproken zou een gloeiend voorwerp wat op gelijke afstand van de huid gehouden wordt die plek gelijkmatig moeten verwarmen tot het te heet is. In praktijk blijkt het per persoon en per plek erg te wisselen. Op sommige plekken was het binnen 10 seconden te heet, bij andere plekken duurden wel 5 minuten voor er schot in de zaak kwam. Binnen de westerse wetenschap zijn hier eigenlijk geen verklaringen voor. Net als voor de helende werking van die stick trouwens. Maar one billion Chninese can't be wrong. En bij mij helpt het ook. Ik spring al weer als een veulentje in de rondte. Nou ja, ik sta wat makkelijker op als ik te lang gelegen heb. Bijna hetzelfde. Doe toch niet zo moeilijk, als ik me toch een dartel veulentje wil voelen. Laat mij nou.

Ik, na de behandeling vanmiddag

Vlakke hand

Op zoek naar toekomstperspectief kwam ooit de optie voorbij om te specialiseren in kinderfoto's. 
Om de ouders wat te ontlasten kon er eigenlijk ook wel een kleine opvang bij.

Heden ten dage kan dat niet zonder vastgelegde methode. Linksdraaiend, religieus of vrijzinnig losgemaakt. De keuze viel op "met de vlakke hand". Het idee was om in een winkelcentrum de portretstudio in te richten en zodoende de ouders voor een duidelijk afgesproken tijdspanne ongestoord te laten winkelen. In de studio zouden foto's gemaakt worden en de kinderen, mocht dat noodzakelijk blijken, wat manieren bijgebracht worden. Inderdaad volgens de gekozen methode. 
Juridisch bleken er toch de nodige haken en ogen aan te zitten.

Voorlopig blijf ik maar foto's van paarden maken.

Behalve vandaag dan.

De ouders bleven er overigens wel bij.

Quid pro quo

Misschien vind ik die klussen wel het leukst. 

Klussen waar je elkaar verder mee helpt.

Net als afgelopen weekend, ik ga naar een festival, zij krijgen de foto's. 

Op hun beurt maken zij reclame voor zichzelf én voor mij met die foto's. 

Vandaag weer een. 

Peter is een ledikant voor mij aan het maken, 

een gedeelte ervan betaal ik met foto's. 

Onder andere een serie van hem, aan het werk. 

Kan hij weer reclame maken voor de mooie dingen die hij maakt.

(en hij maakt mooie dingen, kijk maar hier)

We zijn er om elkaar, te helpen niet waar?

Iemand nog een idee om wat te ruilen tegen foto's of prints?

Brievenbusgleufvoorbeeldstrip

Op het Postagentschap bij de supermarkt stond een man rood aan te lopen.

Hij had een kleien bubble/envelop met iets er in, iets ter grootte van een fotorolletje.

`Nee meneer, dit maag niet aals briefpost, dit paast niet door de brievenboes, dit moet aals pakketpost´, zei het meisje achter de balie. -Joh, ik stuur wekelijks die dingen hier op, dat kan altijd als brief. 'Nee meneer', ze pakte de plastic voorbeeld brievenbusgleuf en lief zien dat het niet paste. Hij pakte het envelopje en ramde het in een keer door de brievenbus die naast de balie stond. - Zie je wel, past gewoon. 'Maar meneer' Hij viste het weer uit de bak, pakte de voorbeeld brievenbusgleuf en ramde het ook daar doorheen.Wat hulpeloos keek ze naar ons, de groeiende rij wachtenden die duidelijk op de hand van de man was. 'Oké daan, vandaag kaan het als brief'.

Ik was aan de beurt en gaf een doosje af wat naar Urk moest. 'Deze past zeker niet door de brievenbus', sprak ze met haar hoge stem en bijna overdreven zwaar Slavische accent.

'Maar meneer, de postcode heeft een letter te veel, kijkt u maar er staat U R K, dat kan nooit'. Oeps, ik was de letters van de postcode vergeten op te schrijven. 

-Sorry er staan twee letter te weinig, en "Urk" is een dorp.

'Ik viend Oerk raar naam voor dorp'

-Ja, dat vinden we allemaal

Als je echt veel vliegen wil vangen kan je de plakstrip ook per katrol kopen,

eens per week doordraaien en op het einde gaan barbecueën, of gewoon weg flikkeren. 

En nee, dat ding zat niet in mijn pakketje, dat ding zag ik in een kinderboerderij hangen

Zwarte Cross - Nog eentje dan

Ook de klappers van het vuurwerk wisten deze Boeddha niet te storen

Nozem Oil, de lokale borrel, werd uit deze put omhoog gehaald

 Net voor de storm lag het terrein er keurig bij

Wie komt daar op de schouders van acht legionairs aan?

Natuurlijk, het is Tante Rikie

Zwarte Cross - Nachtportretten

De heren van Sweaty Disco waren niet de enige die even wilden poseren.
Een paar flitsers op een statief trokken makkelijk aandacht. 
Vandaag een gedeelte van de oogst.

(klik op de foto om te vergroten)

Het feit dat de flitsers backstage bij Gaycafe De Kast stonden, 

had waarschijnlijk wel invloed op het resultaat

Ach schat, mijn haar kan écht niet meer vanavond

Snorella wilde ook haar glimlach laten zien

Zonder pruik? Schat jij moet no zó veel leren

Zo erg is het toch niet?

Tussen zoveel varkens komt er uitgerekend een kameel langs

De dj van de aangrenzende metalkroeg was zo vriendelijk te poseren 

zodat ik mijn camera in kon stellen

De zwetende mannen werden tijdens hun sessie overvallen

door feestgangers die ook mee wilden doen

Zwarte Cross met Sweaty Disco

Waar het gros van de Zwarte Cross bezoekers gaat om van cultuur te genieten, of knalhard te zuipen en brommers te kiek'n, was ik daar met een missie. De heren van Sweaty Disco moesten plaatjes draaien. Best veel. Zowel vrijdag van 21-00 tot 01.00 en zaterdag van 10.00 tot 14.00. Dat dat een uitputtingsslag zou worden stond vast. Aan mij de taak om dat op beeld vast te leggen. Zo gezegd zo gedaan. Tijdens de nachtelijke foto's kregen we bezoek van andere feestgangers, dat leverde ook fraaie plaatjes, maar die komen morgen.

Fris aan het begin, 20.05

Vers in schone outfits gehesen, 20.15

De eerste set zit er op, 01.25

Kort nachtje, onbijtje gehad, nieuwe droge kleren, 09.55

De tweede set is met succes afgerond, 14.05

Het zweet uit de hoofdband wordt er uit gewrongen, 14.07

Goede smaak, schaamte, hygiëne, bescheidenheid,

 waren niet alleen bij Sweaty Disco geen onderdeel van de Zwarte Cross

Schifting

Op het Valkhof vandaag opvallen veel droeftoeters en sipkikkers.

Muzikaal overheerste de new wave en elektro, 

natuurlijk ook geen muziek om vrolijk van te worden.  

Gelukkig bleken de festival medewerkers een stuk beter gemutst.

 En ze zijn ook zo lekker gewoon gebleven

Valkhof Festival - Dag 3

 The Plees to be boss

Intergalactic Lovers

Ezra Furman

Will and the people

Dead Neanderthals

Gezonken

Tijdens het ´groene´ vuurwerk zaten we op de pier bij het jachthaventje.
Prima uitzicht op de Waal, zodat we het lage vuurwerk ook konden zien.
Met ons waren er een paar honderdduizend mensen gekomen.
Een gedeelte stond voor het tweede podium van The Matrixx, aan de Waal.
Voor alle podia gelden normen over geluidsoverlast, behalve voor The Matrixx, 
die lijken boven de wet te staan. Op oorverdovend volume werd er gedraaid, en wat.
We hebben geprobeerd om twee opeenvolgende nummers te verzinnen die getuigen van een slechtere smaak, of platter zijn dan : De Zangeres Zonder Naam´s "Mexico", gevolgd door een gabber versie van "Hava Nagila Hava".
Het is ons niet gelukt.

Iemand suggesties?

(Het ergste is, dat er lezers zijn van extrabelegen, 

die vast nog goede suggesties hebben)

Enclave

De zomerfeesten zijn weer losgebarsten. Met bijpassend weer. 
Ieder trekt zijn eigen plan. Voor mij was dat een avond foto's maken op het Valkhof.
Tegen de tijd dat ik naar mijn fiets wandelde, herinnerde ik me hoe dat ook andere jaren ging. Uit een ontspannen omgeving in het park, loop ik over het plein voor het museum, dan langs het opgefokte feestje wat Matrixx heet. Het contrast bleek ook dit jaar weer enorm. Sportschooltypes en Barbies zijn de norm. Ah ja, dat was het. Met veel geschreeuw en gescheld. Gezellig. Zo fijn dat ik de rest van het jaar daar bijna niks van mee krijg. Blijkbaar bivakkeer ik nog steeds in een elitaire culturele enclave. En daar vaar ik wel bij. 

Chalo Correia

Forever Pavot

Paceshifters

Doron Sadja

The Growlers

Action Man

Tijdens mijn ontbijt wist ik niet dat ik later vandaag een Action Man Jungle Boeket zou gaan fotograferen. Dat was ook niet direct het doel, maar ja, hoe vaak kom je zoiets nou tegen?
Ik durf het haast niet te vragen, maar mag ik even?
De rest van de foto's waren om zijn portfolio wat aan te vullen en voor mij een welome oefening. Doorgaans trekken mijn slachtoffers onderwerpen zich weinig van mijn aanwezigheid aan. Ze zetten gewoon een solo in, of grazen onverstoorbaar door. De mogelijkheden met een model wat mee werkt zijn echt anders. 
Voor mij nieuw en een stap in de goede richting. 
Trouwens een verademing om mezelf 
"Zou je een meter naar links willen gaan staan" te horen zeggen, 
in plaats van "Nee, eet die flitser nou niet ook op".

Action Man op twee dino-eieren

Heel veel actie

Als er geen zonsondergang is, dan maak ik het zelf wel