Op Soulseek, een muziekdeelprogramma, kwam ik een gebruiker tegen met een bijzondere indeling van zijn collectie. Twee mappen, eentje heette 'Deathmetal', met daarin een schier eindeloze lijst herriemakers. De namen lazen als een medische encyclopedie op een maandagochtend. De tweede map heette 'Deathcountry', een term waar ik niet eerder van gehoord had. Honderden titels en maar een bandnaam die ik kende:'Slim Cessna's Auto Club'.
Een gezelschap wat eens in Merleyn speelde. Vol overtuiging brachten twee Amerikaanse prekers hun woord van de Heer, terwijl de band hun banjo's en contrabas te lijf ging alsof de duivel persoonlijk hen op de hielen zat. Gospel met een vettige knipoog. Blijkbaar hoor je als Deathcountry-band een bijzondere naam te kiezen. Andere gezelschappen in zijn collectie die ik ophaalde noemen zich: 'Reverend Elvis And The Undead Syncopators' of 'The Agnostic Mountain Gospel Choir' en 'Those Poor Bastards'. Allemaal nog best aardige muziek. Inderdaad muzikale familie van de eerder genoemde Slim Cessna ,The Dead Brothers en soms een beetje Nick Cave. Weer een hele wereld te ontdekken.
De komende dagen krijg ik mijn portie country waarschijnlijk toch al binnen. Vanavond speelt Robert Ellis in Merleyn. Een vent van 26 die nou al kans maakt om de mooiste plaat van het jaar gemaakt te hebben namelijk 'The lights from the chemical plant'. Morgen nog ergere country, met steelguitars en huilende zang komt Daniel Romano uit Canada zijn smartlappen brengen en zet ik hem in het licht.
Mocht ik de komende dagen geen stukjes publiceren hier, dan ben ik waarschijnlijk bezweken onder een overdosis. -Trekt zijn laarzen aan, klimt op zijn paard en rijdt de zonsondergang tegemoet.-
Death-Emoe, dat gaat het helemaal worden in 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten