Het orkest zet in. "Lichtstand 103 nu, windmachine nu, nevelmachine nu, voordoek nu in 15 seconden." ratelde de voorstellingsleider in de headset. De show was begonnen. Iedere cue was verzonnen, afgesproken, geprogrammeerd en nu strak op de partituur uitgevoerd. Als een geoliede machine trapte de opera af. 25 man in de orkestbak, 12 man koor, 10 zangers, een stuk of tien technici. Ieder kende zijn rol en werd door de dirigent of voorstellingsleider strak getimed.
"Attentie voordoek, attentie lichtstand 243, attentie werklicht" De hoofdrolspelers bogen nog eenmaal en zetten een paar stappen achteruit. "Voordoek nu in 8 sec, lichtstand 243 nu, werklicht nu". Zangers en koor wandelen van de vloer, handig de bloedvlekken op links ontwijkend. Iemand met een dweil en emmer water boog zich er direct over,voor iedereen het bietensap over het hele toneel rond trapte. Daarna leek het snel ieder voor zich. Alle specialisten wierpen zich op hun eigen toko. Zo strak als de leiding twee minuten eerder was, zo erg ontbrak die nu. Ondertussen was de show die we na het vertrek van het publiek op gingen voeren langer en ingewikkelder dan de voorstelling zelf.
Een bakwagen en drie trailers moesten vol en de vloer en kap leeg. Terwijl de Poolse chauffeur en een decorman moeilijk stonden te doen hoe die grote kar de wagen in mocht, was er niemand die ons duidelijk aanstuurde. Nou hebben we gelukkig een team van types die zelf werk zoeken en vinden, maar efficiënt is het niet. Van de vier uur werk zou zeker een uur af kunnen als iemand de regie in handen zou nemen. Helaas zijn sinds de laatste zware bezuinigingsronde bij het gezelschap nauwelijks nog vaste technici overgebleven en de freelancers die nu samen de knokploeg vormen rondom het breken van de voorstelling zijn niet van het communicerende soort.
Om 03.00 was eindelijk alles eruit en hing de eigen afstopping weer in de kap.
"Attentie bier, bier nu".
In de polder trof ik een hondje wat dacht dat ie groot en gevaarlijk was
Geen opmerkingen:
Een reactie posten