En wegens Pasen waren er Solexraces. Bij aankomst hoorde ik al het geluid wat me meteen terug in de tijd nam. Het galmen van luidsprekers op straat. De ouderwetse variant, zoals hier op de foto. Vanwege de afstanden tussen de luidsprekers onderling ontstaat er een vertraging in het geluid. Tel daar de echo's tegen de huizen bij op en mix dat alles met de enthousiaste, zeer Brabantse tongval van de spreekstalmeester, en je verstaat er geen reet meer van. Vol overgave vertelde hij van alles. Op hoog volume snerpte het uit de jaren zeventig toeters.
De manier van aansluiten is ook jaren zeventig. Gewoon twee vrijwilligers die met de auto van de zaak, die de toeters verspreiden en tegen lantaarnpalen aanschroeven. De bekabeling, enkele kilometers hoeft niet ingegraven of de lucht in, met matten en kabelgoten afgedekt, nee hoor, die ligt op de stoep. Heerlijk. Geen vergunninggeneuzel, geen uitgebreide controles. Gewoon 's ochtends ophangen en aan het eind van de middag weer weg.
De Solexraces waren in verschillende klassen ingedeeld. We zijn gaan kijken naar de race waar alle deelnemers verkleed reden en het parcours, onder andere, dwars door een café en zalencentrum ging. De brandweermannen, een rose konijn, een gorilla met roze bikini, de Blues Brothers en wat narren werden door de stem uit de speakers op gewezen voorzichtig te rijden. "JONGENSASGULLIEBEDEMERCXNORBINNERIJDTKEKTDANEENBIETJEUIT".
Fijn als de tijd, heel lokaal, af en toe, stil lijkt te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten