vandaag ging het soepel. Herman Koch was te gast en werd geïnterviewd.
De twee gesprekspartners hadden dit duidelijk al eerder gedaan.
Ruim anderhalf uur kwamen het schrijverschap, de boeken en de film aan de orde.
Blijkbaar (volgens Koch) heeft Stephen King, de Amerikaanse auteur, de gewoonte om nooit te beginnen met een plot te schrijven, maar tijdens het proces, te verzinnen hoe het verhaal verder gaat. King heeft het idee, dat als hij weet wie het gedaan heeft, de lezer het dan ook weet. Koch gebruikt dezelfde methode, pas aan het eind van het schrijfproces van Het Diner, werd voor hem duidelijk wie nou precies, wat gedaan had.
Wat dat betreft kan ik me meten met die mannen, mijn schrijfsels worden dan misschien iets minder vertaald, of veel minder, oké helemaal nooit, maar ik heb aan het begin van een blog ook geen idee waar ik heen ga. Als zij er groot mee geworden zijn, waarom ik dan niet? (Misschien omdat zij boeken schrijven in plaats van frutsels op een blog dat niemand kent.)(En zij wel een verhaal te vertellen hebben.)(Ja ja, het is al duidelijk.)(En wél kunnen schrijven.)(Oké.)(Begin er ook niet over als je toch geen antwoord wil.)(Oké dan.)
Allemaal leuk en aardig dat werk, maar fotograferen schiet er deze dagen wel wat bij in.
Daarom twee plaatjes van een boom die ik eerder deze week maakte.
(niet de boom, maar de foto's)
Een boom met een huidprobleem, en vruchten die waarschijnlijk weinig prijzen winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten