Omdat niet alle lichttafels hetzelfde zijn en ik zaterdag op een voor mij tamelijk onbekend exemplaar een voorstelling moet maken, ging ik vanmiddag vast wat oefenen. Na de laatste nieuwtjes bij de koffie aan de slag. "Als er vragen zijn, dan moet je maar roepen" kreeg ik te horen van de heren collega's.
Ik naar de regieplek. Hing m'n jas op, tas in de hoek. Map met aantekeningen op tafel.
Oké de eerste vraag is duidelijk. Terug naar beneden.
"Uh, ik heb een basic vraag over de lichttafel: Waar is ie?"
Ze vonden het een goede beginnersvraag. Gelukkig maar. En ze wisten zelfs het goede antwoord.
Een paar uur zitten stoeien met die tafel, we zijn nog niet echt vriendjes geworden. Met name omdat de handleiding slechter is dan die van Ikea. Het ging regelmatig bij de eerste zin van de uitleg al mis. Ik volgde knop voor knop de aanwijzingen, en er gebeurde niets. Of iets anders dan wat de planning was. En da's dan jammer. Uiteindelijk heb ik de basisbeginselen onder de knie. Kan ik zaterdag me concentreren op het licht en de voorstelling.
En kan ik het vloeken op de lichttafel aan iemand anders over laten.
De stortbui een uur eerder had de nodige bloesem uit de kastanje geslagen,
de zon was op het laatste moment niet te beroerd om daar op te schijnen.
de zon was op het laatste moment niet te beroerd om daar op te schijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten