24-12-2018

Zondagmiddag

Noem het dom. Noem het naïef. Noem het dom en naïef. Wist ik veel.
Ik had die memo niet gehad en dat huis-aan-huis-blad niet gelezen.
Het was het hele weekend al zelfmoordweer en mijn dag vulde zich met het installeren van een nieuwe C-schijf en alles wat daarbij kwam kijken. Niet mijn lievelingshobby op zondag, maar veel keus had ik niet. Een paar dagen geleden kon ik Photoshop niet eens meer openen door gebrek aan schijfruimte. Dus mocht ik vooraan beginnen. De hele dag was ik er zoet mee. Vooral het spelletje wat "wat was dat wachtwoord ook al weer, weet ik veel, ik maak wel een nieuwe aan" heet, mocht ik vaak doen.

Tegen vijf uur was bijna alles hersteld (al hoop ik voorlopig geen belangrijke post op mijn hotmail-account te ontvangen, want die horde was er net een te veel) en besloot ik toch naar buiten te gaan. Iedere keer als ik opgestaan was omdat het een of andere programma aan het downloaden of installeren was, zag ik buiten de variatie tussen miezer en regen. Alles in kleurloos grijs. Daar wil ik ook heen! Dat trekt me aan, na een dag centrale verwarmingslucht. Met de kerstdagen in het vooruitzicht bedacht ik me dat het morgen, maandag, vast heel druk zou worden in de winkels en dat nu rond etenstijd het vast rustig zou zijn.

De twee verkeersregelaars op de parkeerplaats waren al een aanwijzing. Die staan daar anders nooit. Gewapend met koptelefoon ging ik naar binnen. Een mooi programma over onopvallend design van kantoorruimtes zou mijn aandacht van het winkelend volk houden. Mis. Nog voor ik voorbij de groenteafdeling was had de documentaire al plaatsgemaakt voor Igorrr op oorlogssterkte. En zelfs dan kwamen de schreeuwende baby's om me heen er met gemak bovenuit. Met een rode waas voor mijn ogen, in mijn linkerhand het winkelwagentje en in mijn rechter mijn vertrouwde kromzwaard baande ik mij een weg door de meute.

Om juridische redenen kan ik niet op de details in gaan en de videobeelden worden vooralsnog niet vrijgegeven. maar ik heb mijn boodschappen binnen. Mental note to self: Volgend jaar iemand anders die boodschappen laten doen, of op zijn minst een bivakmuts meenemen. Misschien kan ik vast wat goed dik illegaal vuurwerk bestellen om dan bij binnenkomst achteloos tussen de groenten en het brood af te laten gaan. Dat creëert vast wat extra ruimte en scheelt mij de nodige spierpijn. Want allemaal leuk en aardig, twintig minuten hakken en zagen met zo'n kromzwaard gaat mij ook niet in de kouwe kleren zitten.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten