De mooiste platen van 2018

Op de valreep van het oude jaar mijn lijstje van favoriete platen van 2018. 

Ik luisterde bijvoorbeeld naar:

Alkaloid - Liquid Anatomy, Beyond Creation – Algorythm, Bloodshot Dawn – Reanimation, Bot – Plaat, Calexico – The thread that keeps up, Clutch – Book of bad decisions, Crippled Black Phoenix – Great Escape, Daughters – You won't get what you want, David Byrne – American Utopia, David Eugene Edwards & Alexander Hacke – Risha, Father John Misty – God's favorite Customer, Fleddy Melculy – De Kerk van Melculy, Flying Horseman – Rooms-Ruins, Forming The Void – Rift, Gnod - Chapel Perilous, Gosta Berlings Saga - Et Ex, Jeffrey Foucault - Blood Brothers, John Prine - The Tree of Forgiveness, Kamasi Washington - Heaven and Earth, King Dalton - The Third, Makaya McCraven - Universal Beings, Neil Young - Roxy; Tonight's the night live, Neil Young - Songs for Judy, Obscura-Diluvium, Richmond Fontaine - Don't Skip Out On Me, Rotor – Sechs, Sleep - The Sciences, Slugdge - Esoteric Malacology, Son Lux - Brighter Wounds, Stoned Jesus – Pilgrims, The Dali Thundering Concept – Savages, The Decemberists – Traveling On, The Decembrists - I'll be your girl, Thy Catafalque - Geometria, Yob - Our Raw Heart

Sommige heel bijzonder, andere wat vergankelijker.

Maar uiteindelijk bleven deze over:

All Them Witches – ATW

Video

Al een paar keer speelden ze in Nijmegen en in het voorjaar komen ze weer. Ik kijk er al naar uit. Rock. Einde beschrijving. Oké. Goeie rock. Lekker geluid, goeie stem, fijne band. 

ASG – Survive Sunrise

Video

Ook rock, maar dan harder. Goei volk en lekker beuken. Niet te moeilijk, maar ook niet te bescheiden. Muziek voor in de auto, voor tijdens het stofzuigen en tijdens het bierdrinken.

Gogo Penguin - A Humdrum Star

Video

In korte tijd behoorlijk populair geworden en dat is niet zo gek. Op het podium zitten ze er als drie autistische smurfen bij die de zaal niet in durven te kijken. Maar spelen dat ze kunnen. Combineer dat met mooie melodieën en een topproductie en we zijn er. Geen tekst, geen zang. Is ook helemaal niet nodig hier.

Khemmis – Desolation

Video

Behoorlijk klassieke heavy metal waar je bijna zou verwachten dat er op zijn minst een van de muzikanten een Duitse jaren 80 hardrocksnor zou hebben. Maar dat cliché laten ze achterwege. Heel veel andere clichés niet en dat maakt het ook zo lekker. Galmende dramatische solo's over een mid-tempo hardrockfundering. Daar lust ik wel pap van.

Mary Gauthier - Rifles And Rosary Beads

Video

Het contrast met Khemmis kan haast niet groter. Mary schrijft en speelt kleine liedjes. Zelden optimistisch, wel vaak heel mooi. Zo mooi dat anderen als Fred Eaglesmith of Sam Baker ze later ook spelen. Teksten die vaak met weinig woorden veel weten te zeggen. En ze is ook nog eens een heel sympathiek mens. Van alle ontmoetingen die ik met muzikanten had, was die met haar een van de leukste. Nuchter, scherp en erg grappig.

Now vs Now - The Buffering Cocoon

Video

Weer heel wat anders. Op papier (en op het podium) drie mannen, drum, bas, toetsen. Klassieke bezetting. Maar dan nu. Of miischien straks. De toetsenist laat zijn geluiden nogal uitwaaieren en de rest gaat lekker mee. Soms dansbaar, soms best abstract, nooit voorspelbaar. Wel heel lekker.

Ryley Walker - Deafman Glance

Video

Alsof het niks is poept ie al een paar jaar achter elkaar ieder jaar een mooie plaat uit. Beetje folk, beetje jazz, beetje pop, beetje rock. Maar dan mooi. Goeie band, fijne liedjes. Van mij mag ie dat nog een paar jaar blijven doen.

Rivers of Nihil - Where Owls Know My Name

Video

Zet die clip eerst even aan. Doe maar, ik wacht wel. 

Vorige week geleden speelden ze hier om de hoek en waren zij die band die als een stel systeembeheerders op de foto stonden. Ik vermoed dat iemand van buiten de band de styling van deze clip deed. De muziek maakten ze wel zelf. Een hele fijne mix van death metal, wat seventies psychedelica en progrock. Jonge muzikanten die lekker net wat anders doen.

Sons of Kemet - Your Queen Is a Reptile

Video

Twee drummers, twee toeters en gáán! Waarschijnlijk muziek die je verschrikkelijk vindt, of helemaal waardeert. Heel veel energie, heel veel jazz, heel veel plezier met luisteren!

The Ocean - Phanerozoic I (Instrumental)

Video

Daar zijn ze weer. De Duitsers die me live nog nooit echt wisten te raken, maar op plaat wel keer op keer. Ze gebruiken daar dan ook een hele goeie techniek voor: Ze brengen platen uit op twee manieren, mét en zonder zang. In mijn ogen is de zang bij heavy bandjes 90 procent van de tijd de zwakste schakel van de band. Staan die jongen lekker te spelen, begint er iemand door heen te schreeuwen. Gaat weg! Dat doen ze hier dus ook. De zanger kreeg een middag vrij. Kon de rest lekker spelen.

Toundra - Vortex

Video

Niks bijzonders eigenlijk, maar wel een hele fijne mix van stoner en metal. Spaanse gasten die ook instrumentaal uitpakken. Ze hebben gewoon helemaal geen zanger, hoef je hem ook niet weg te sturen. Lange nummers, mooie lijnen, goed geluid. En het beste: Ze spelen 14 februari in Merleyn. Tot dan!

White Denim – Performance

Video

Daar zijn ze weer. De beste band ter wereld. Waarschijnlijk. Niet de hipste, zeker niet de knapste.

Maar tering wat spelen die mannen! En live is het nog drie keer beter. Op plaat kleuren ze netjes binnen de lijntjes. Gelukkig maken die lijntjes wel een hele mooie tekening die alle kanten op gaat.

Niet te beroerd om iedere plaat een nieuw geluid en stijl te kiezen. Luister en huiver.

Tip

Ook bijna vaste prik de laatste jaren: 
In de laatste week van van het jaar maak ik een lijstje van de mooiste platen van het jaar
én heb ik genoeg tijd om veel te luisteren.
Op die manier komen er iedere keer titels op het laatste moment bij.
De winnaar dit jaar mag helaas in het jaarlijstje niet mee doen.
Die plaat komt uit 2009 en valt dus buiten de competitie.

Maar  doe jezelf een lol en zet 'm eens aan: Hier

Oh dit paard? 

Ik had geen foto van Jason Lindner, 

maar wel van dit paard. 

Zodoende.

Pluk

Traditiegetrouw als we zijn,

zaten we op kerstavond weer met een plaksnor op whisky te drinken.

Nee, dat drinkt niet makkelijk.

Nee, dat zit niet comfortabel.

Maar we doen het al jaren en het levert ieder jaar weer domme foto's op.

Dit jaar had de chef inkoop zichzelf overtroffen.

Naast een collectie snorren had ie ook neus- en oorhaarpluggen gekocht.

Inderdaad, lees die zin nog eens.

De gebruiksaanwijzing wees er op dat de pluggen 

voorzichtig ingebracht dienden te worden,

met de pluk haar naar beneden wijzend.

De chef inkoop heeft het uitgeprobeerd.

het stond hem erg goed, dat wel.

Maar of ze tot het vaste assortiment gaan behoren,

dat wachten we nog even af.

Machine

De keren dat ik terug kwam van boodschappen doen en waar mijn keuken niet blank stond, kan ik me niet allemaal herinneren. De keer dat ie mijn keuken wel zeiknat was, staat me nog helder bij. Maar goed ook, want dat dat was vorige week. Kraan dicht, stekker er uit. Handdoeken, dweilen, gedoe. Wasmachine van zijn plek trekken. Correctie, die zit vol met was en water, dus eerst centrifugeren. Dus blijven dweilen en spoelen. Nadere inspectie leerde dat beide slangen aan de achterkant water verloren op plekken waar ze dat eerder niet deden. Naar de wasmachineslangenwinkel. Hallo, heeft u deze? "Ja hoor, da's een Miele en je schrikt van de prijs". Is dat zo? "Ja, 47 Euro". Wel gloeiende..Correct, ik schrik.

Is dat de enige optie? "Nee hoor, ik heb ook een merkloze, van 23 Euro". Tering, voor een slangetje van productiekosten misschien één Euro. Oké dan, en die andere ook, die is 18. Kak. Maar ja, veel andere opties zag ik niet.

Thuis alles vervangen, vastgezet. De kans aangegrepen om achter de wasmachine eens goed schoon te maken. De vuile handdoeken en dweilen kon ik meteen wassen. Rollen maar, niks aan de hand. Ik zet mijn koptelefoon op en begin aan de afwas. Na een paar minuten zie ik vanuit mijn ooghoek iets bewegen. Aha, een plas water komt mijn kant op. Gloeiende godver!. Kraan dicht, stekker er uit. Andere handdoeken om het zootje weer in te dammen. De onderkant van mijn 25 jaar oude Miele bleek rot en doorgeroest. Die slangen hadden er niets mee van doen. Iemand interesse in een paar slangen die tien minuten gebruikt zijn?

Mijn nieuwe machine is wel vreemd. Die hoor je niet. En tijdens het centrifugeren doet ie niet een dronken olifant na. Bij de vorige moest ik de muziek harder zetten vanwege het bonken van het apparaat. Die sprong op en neer tussen de muur en het gasfornuis. Deze staat bescheiden te zoemen en geeft aan hoeveel minuten er nog te gaan zijn voor de was klaar is. Dus al met al een hoop gedoe, dan betaal ik een smak geld en wezenlijk verandert er niets in mijn leven. Oh ja, de keuken staat niet meer blank, dat scheelt wel.

Zondagmiddag

Noem het dom. Noem het naïef. Noem het dom en naïef. Wist ik veel.
Ik had die memo niet gehad en dat huis-aan-huis-blad niet gelezen.
Het was het hele weekend al zelfmoordweer en mijn dag vulde zich met het installeren van een nieuwe C-schijf en alles wat daarbij kwam kijken. Niet mijn lievelingshobby op zondag, maar veel keus had ik niet. Een paar dagen geleden kon ik Photoshop niet eens meer openen door gebrek aan schijfruimte. Dus mocht ik vooraan beginnen. De hele dag was ik er zoet mee. Vooral het spelletje wat "wat was dat wachtwoord ook al weer, weet ik veel, ik maak wel een nieuwe aan" heet, mocht ik vaak doen.

Tegen vijf uur was bijna alles hersteld (al hoop ik voorlopig geen belangrijke post op mijn hotmail-account te ontvangen, want die horde was er net een te veel) en besloot ik toch naar buiten te gaan. Iedere keer als ik opgestaan was omdat het een of andere programma aan het downloaden of installeren was, zag ik buiten de variatie tussen miezer en regen. Alles in kleurloos grijs. Daar wil ik ook heen! Dat trekt me aan, na een dag centrale verwarmingslucht. Met de kerstdagen in het vooruitzicht bedacht ik me dat het morgen, maandag, vast heel druk zou worden in de winkels en dat nu rond etenstijd het vast rustig zou zijn.

De twee verkeersregelaars op de parkeerplaats waren al een aanwijzing. Die staan daar anders nooit. Gewapend met koptelefoon ging ik naar binnen. Een mooi programma over onopvallend design van kantoorruimtes zou mijn aandacht van het winkelend volk houden. Mis. Nog voor ik voorbij de groenteafdeling was had de documentaire al plaatsgemaakt voor Igorrr op oorlogssterkte. En zelfs dan kwamen de schreeuwende baby's om me heen er met gemak bovenuit. Met een rode waas voor mijn ogen, in mijn linkerhand het winkelwagentje en in mijn rechter mijn vertrouwde kromzwaard baande ik mij een weg door de meute.

Om juridische redenen kan ik niet op de details in gaan en de videobeelden worden vooralsnog niet vrijgegeven. maar ik heb mijn boodschappen binnen. Mental note to self: Volgend jaar iemand anders die boodschappen laten doen, of op zijn minst een bivakmuts meenemen. Misschien kan ik vast wat goed dik illegaal vuurwerk bestellen om dan bij binnenkomst achteloos tussen de groenten en het brood af te laten gaan. Dat creëert vast wat extra ruimte en scheelt mij de nodige spierpijn. Want allemaal leuk en aardig, twintig minuten hakken en zagen met zo'n kromzwaard gaat mij ook niet in de kouwe kleren zitten.

Kudde

Blijkbaar had iemand een deur open laten staan en was er een hele kudde metals naar binnen gewaaid. En zoals dat hoort bij metals staat backstage de gang vol met drumspul en veel kisten. Vier bandjes om in de lift op de foto te zetten, eens zien hoeveel ik er kan vangen vanavond. De tourmanager blijkt een soort bordercollie en drijft met een zekere regelmaat een stel mannen mijn kant op. Het eerste bandje, Rivers of Nihil, maakte dit jaar een fijne plaat, maar weet zich in de lift duidelijk geen houding te geven. Op mijn vraag of ze voor de foto misschien even willen doen alsof ze een metalband zijn, krijg ik de vraag:"Hoe doen die dan?" Geen probleem, maak ik een foto van 5 systeembeheerders, ook goed.

De drummer van het hoofdprogramma staat twee uur vooraf al zijn oefeningen te doen. Paradiddles op hoog tempo met zijn telefoon als metronoom er naast. Geconcentreerd hoor ik hem ieder rondje het accent één tel verschuiven. Dat heeft ie vaker gedaan. Vanuit zijn ooghoek ziet ie een meisje van de horeca met een volle krat bier aankomen. Voor ze het doorheeft opent hij de deur naar de gang voor haar. Ik complimenteer hem daarmee, waarop hij reageert met: "I'm Canadian, what can I say: I'm sorry?"

De ene na de andere band is op tijd en begint te vroeg. Niet echt rock 'n roll, maar wel praktisch. Een bassist verklaart dat de zuivere drinktijd achter zo net wat langer is. Dat is logica. De bordercollie vraagt of ik na afloop op het podium alle bands samen op de foto wil zetten. Tuurlijk. Robbie, mag ik dan van jou wat frontlicht van achteren? Hij verslikt zich even, maar begrijpt precies wat ik wil.

De laatste band in de lift is Archspire. Normaal praat ik weinig in de lift, maar hier kon ik niet laten om ze te vertellen over mijn neefje. Hij is acht en zijn favoriete band is Meshuggah. Daarom liet ik het het openingsnummer van Archspire's laatste plaat horen en zei dat ie op moest letten hoe snel de zanger zong. "Is ie dan eerder klaar met het liedje dan de rest van de band?" vroeg ie... De Canadezen gniffelen en groeperen zich voor de foto, ze weten wél hoe je als een metalband op de foto gaat. Zo erg dat ik na drie keer afdrukken vraag of ik misschien een "kiss photo" van ze mag maken. Zonder enige twijfel verandert hun pose en een seconde later maak ik de laatste foto van de avond.