Sneu

Of het aan de opwarming van de aarde lag,

of dat de kerstsfeer behoorlijk weg geregend was

weet ik niet.

Maar wat ooit een grote verassing was

eindigde nu wel heel sneu.

De Mooiste Platen Van 2017

Dit jaar leerde ik veel oudere platen kennen, platen van voor 2017. Bandjes die ik voor de eerste keer zag, of over hoorde en dan gaan luisteren wat ze opgenomen hadden. Een ontdekkingstocht die voorlopig niet op houdt. Gelukkig kwam er dit jaar ook veel moois uit. Heel veel. 

Zo luisterde ik af en toe naar: 

And so I watch you from afar - Endless Shimmering

Cognizance - Ether Of The Void

Conor Oberst - Salutations

Crippled Black Phoenix – Budapest Vigilante Sessions

Crippled Black Phoenix - Horrific Honorifics

Darkest Hour - Godless Prophets And The Migrant Flora

Dead Cross - Dead Cross

Fred Eaglesmith - Standard

James Elkington - Wintres Woma

John Frum - A Stirring in the Noos

Offa Rex - The Queen of Hearts

Passenger - Young as The Morning, Old as The Sea

stef kamil carlens - stuck in the status quo

Steve Earle & The Dukes - So You Wannabe an Outlaw

Slaid Cleaves - Ghost on the Car Radio

Troldhaugen - Idio Syncrasies

Universal Hippies - Dead Hippie's Revolution

Völur – Ancestors

Willie Nelson - Gods Problem Child 

Dead Lord

Maar liever nog naar:

All Them Witches - Sleeping through the war

Ani DiFranco - Binary

Bruut - Superjazz

Chon – Home

Dead Lord - In Ignorance We Trust

John Moreland - Big Bad Luv

Ne Obliviscaris – Urn

Spidergawd – IV

Stuff - old dreams new planets

The Erkonauts – I Shall Forgive

Queens of the stoneage - Villains

Als beste van het jaar blijven dan over (ook in alfabetische volgorde)

Met inderdaad overal een videolink om het de lezer makkelijk te maken.

Nooit van de naam gehoord? Gaat luisteren!

Amenra – Mass VI (Video)

Zwart. Zwaar. Hevig. Traag. Prachtig. Mooi. Niet. Lullen. Zelf. Luisteren.

Archspire - Relentless Mutation  (Video)

Op de sticker op de hoes staat als aanprijzing van de plaat: "Archspire come crashing in with inhumane machine gun-like vocals, searingly fast riffing & godlike drumming. The future of tech death metal is here!" Klinkt overdreven maar waar is waar. Behalve over dat drummen. Geen idee welke god zo dubbele bass kan spelen.

Elder - Reflections of a Floating World (Video)

Gewoon fijne stoner. Ze nemen de tijd, rocken lekker door, spelen fijne liedjes. Plaat die er de eerste keer niet niet uitspringt, maar na de twintigste keer nog niet verveelt.

Father John Misty - Pure Comedy (Video)

Op Down The Rabbit Hole zag ik hem voor het eerst. Arrogante flikker met een kapsel en een pak aan. Maar wel fascinerend figuur. Mooie, heel cynische liedjes en een serieus goeie band er achter. 

Father John Misty

Horisont - About Time (Video)

Klassieke hardrock uit Zweden. Mét strakke broeken, gilletes en stoere pasjes op het podium. Met heel veel plezier zag ik hun show in Merleyn. Fijne muziek voor lange ritten. 

Igorr - Savage Sinusoid (Video)

Fokking geniaal. Helemaal fokking geniaal. Gestoorder dan dit kom je ze weinig tegen, maar beter dan dit ook niet. Igorrr mixt Franse volksmuziek met barok, Balkan, elektro, metal en jungle. Heerlijk. Als het de eerste keer wat chaotisch klinkt: gewoon opnieuw aanzetten. En dan nog eens.

Igorrr

Motorpsycho - The Tower (Video)

De Noren doen het weer. Met een andere drummer maakten ze een prachtplaat. Het rockt, het swingt, het is helemaal Motorpsycho. De enige band die zowel als de Beach Boys als als Motörhead kan klinken binnen een nummer.

Motorpsycho

Mutoid Man - War Moans  (Video)

Eigenlijk nog niet vaak genoeg gehoord om zeker te weten, maar ze maakten meteen zoveel indruk dat ik de plaat bestelde. Dikke rock, goeie strot. Zware sound. En echte liedjes. Volgens mij verdienen ze hier wel een plek.

Sam Baker - Land Of Doubt (Video)

Sam doet gewoon wat ie doet. Hele mooie liedjes stotteren. Beetje op zijn gitaar pielen. Dit keer af en toe met blazers erbij. Af en toe bloedstollend mooi. Over twee weken op tour in Nederland

Shobaleader One – Elektrac (Video)

Op het Valkhof festival lieten ze zien dat ze het echt kunnen. De plaat is een live-registratie en in het echt was het zeker net zo strak. Vroeger bracht de bassist onder de naam Squarepusher leipe jazzy Drum and Bass platen uit. Nu speelt ie met band dezelfde nummers, maar dan met minder elektronica en meer handwerk.

Tony Allen – The Source (Video)

Tony drumde vanaf 1968 tien jaar in de band van Fela Kuti. Hij is nu 77 en maakt nog steeds hele fijne muziek. Afrobeat, jazz. Relaxed en mooi. Fijn op een zomeravond, maar net zo goed onder de kerstboom.

Vipassi – Sunyata (Video)

Death metal meets jazz. Druk, melodisch en instrumentaal. De band bestaat bijna helemaal uit leden van Ne Obliviscaris, Australisch bandje wat ook lekker buiten de lijntjes kleurt met een viool in de basisopstelling.

Hard

Na een paar weken enkel theater en geen rock'n roll schrok ik van het volume.

Ze zaten midden in de soundcheck, het zaaltje was nog leeg en alles trilde.

Cameratas aan de kant. Eerst doppen in. Dat hielp.

Drie bandjes op mijn laatste werkdag van het jaar.

Er zijn beroerdere manieren om de kerst in te gaan.

De Hel

Waar Dante destijds uitgebreid de tijd nam om de negen cirkels van de hel te  beschrijven, mocht ik het vandaag in levende lijve meemaken. Eerlijk is eerlijk, ik lig niet tot het einde der tijden te creperen in een brandend braambos, maar het was evengoed een ervaring die je je beste vrienden nog niet gunt.

In oktober maakte ik afspraken over wanneer ik zou komen werken en lette ik niet op feestdagen en andere onzinnige verstoringen van de winkeltijden. Deze week doemde kerst opeens op in mijn agenda en ik zag bij de super in het voorbij gaan een poster met dagen en tijden wanneer ze dicht zouden zijn. Kak. Alleen vanochtend had ik nog als optie om te gaan. Op mijn lijstje stonden geen ragoutbakjes, stol of ironische kersttruien, maar eten. Gewoon eten. Want allemaal leuk en aardig dat de halve wereld doet alsof er wat te vieren is, uiteindelijk moet ik toch gewoon eten. En als kerst op de meest onhandige dag in de week valt lijkt de goegemeente meteen maar voor een maand boodschappen te moeten doen.

Al met al stond ik dus vanochtend in het voorgeborchte. In de file voor het parkeerterrein van de super. Een hele grote super. Eenmaal daar bleken verkeersregels afgeschaft en Turks toeteren ingevoerd. Naast mij parkeerde een BMW over twee net vrijgekomen plekken tegelijkertijd. Dan kon ze blijkbaar makkelijker uitstappen. Waar normaal winkelwagentjes staan lag nu slechts wat kapot glas. Bij de ingang kon ik een wagentje afpakken van een bejaarde man. 

Helm op, kniebeschermers aan, machette uit het holster, ik stap naar binnen.

Krijsende kleuters, incontinente bejaarden, een omgevallen kerstboom, ik was wel binnen in het winkelcentrum, maar nog niet eens door de poortjes van de supermarkt. Wat volgde is nauwelijks te beschrijven. De hel in al zijn verschijningsvormen tegelijkertijd, maar dan met kerstmuziek en kinderkoren erbij. Terwijl ik me door de groenteafdeling vocht bedacht ik me dat een maandje Guantánamo Bay nu zo gek nog niet zou zijn. Er even tussenuit. Lekker waterboarden. Beter weer ook daar.

Van de tocht via het brood, koelwaren, kaas en drank zijn slechts flarden blijven hangen. Bing Crosby, kots, rollades, Wham, bloed en bevroren frikandellen.

De dreigementen bij de kassa die ook op een handgemeen uitliepen staan me nog helder voor de geest. Wat een impact kan een bevroren kalkoen op een achterhoofd hebben!

De twee flessen advocaat (extra dun) die ik in alle consternatie vast achterover geslagen had begonnen te werken. De scherpe randjes van het weer weggeraken van de parkeerplaats werden ermee gladgestreken. De blikschade helaas niet. Zo'n kinderwagen bleek nog verrassend lelijke krassen op een bumper te kunnen achterlaten.

Maar eten had ik.

En eten zal ik.

Volgend jaar ga ik de dag na Sinterklaas al blikvoer en kaas halen.

Genoeg om tot ruim na oud en nieuw mee te overleven.

Ik stouw mijn vriezer vol, ver voor de eerste pepernoot in de winkel ligt.

Want als ik de hel nog eens van dichtbij wil zien, 

dan ga ik wel op tweede paasdag naar de meubelboulevard.

Bruin

Zag ik vorige week een grijze slaapkamer,

vanochtend viel me de vloer van mijn binnenplaats op.

Meteen zaten The mamas and the papas 

in mijn hoofd gebeiteld.

"All the leaves are brown

and the sky is grey"

Grijs

Met de was aan de waslijn

had mijn slaapkamer

ook opeens

fifty shades of grey

Twijfel

Tegen de tijd dat mijn bevroren vingers het touw niet meer los kregen,

van de steigerpijpen die op de imperial zaten, 

omdat ze niet in het busje pasten,

maar wel eerst van de zolder 

op vier hoog naar beneden waren gesleept,

samen met een zooi podiumdelen

en een indrukwekkende verzameling

 antieke dan wel kapotte theaterspots,

begon ik een beetje te twijfelen

of dit werkelijk de beste dag was 

waarop we deze klus konden doen.

Five inches

"Five inches of snow and the country goes down? We got that for breakfast, laughing. Five inches!" Fred Eaglesmith kon er jaren geleden op tour in Nederland niet over uit. Een sneeuwbui en alles liep vast. Files, geen treinen, complete puinhoop. Nou was het vandaag zondag en hoefden veel mensen niet van huis, maar een bende werd het even goed. We zijn er niet zo aan gewend als in Canada. Morgen schijnt er meer sneeuw te komen. En is het maandag. Jammer dat Fred net weer weg is uit Nederland, anders kon ie weer lekker te keer gaan.  

Jaloers

We liepen het trapje af en daar zat ie. Kaal, begin veertig, met twee lelijke kinderen een hele saaie vrouw. Nee dat zijn geen vooroordelen, in alles ademde ze saaiheid. Hij ook. Beetje type salarisadministrateur bij een groothandel in kantoorbenodigdheden. We keken elkaar kort aan, even was er contact. Iets in zijn blik zei dat hij graag wilde ruilen. Dat snapte ik wel, maar dat zag ik niet zitten. 
Wij hadden net met z'n vijven lekker gegeten. Vier technici en een stagiaire in een prima Italiaans restaurant. Zonder luidruchtig te zijn straalden we waarschijnlijk wel uit dat we het naar onze zin hadden. Een jaloerse blik van een kale man, dat was het.

Wist hij veel wat wij aan het doen waren.

Een jaar of vijftien geleden kwam ik in een schouwburg ten noorden van Zwolle. In een bedompt hok zonder daglicht zaten de technici smerige koffie te drinken en te vertellen hoeveel jaar en hoeveel maanden ze nog moesten tot hun pensioen. Voor mij was het mijn eerste theatertour en ik verbaasde me over het gebrek aan levenslust bij de mannen. Een jaar later kwam ik daar weer en ja hoor, daar zaten ze weer, te zeiken op alles. En te vertellen hoeveel jaren en maanden ze nog moesten. Ik nam nog maar een slok gore pleur. Toen we eindelijk aan de slag konden en ik vroeg of de fietsen die op het hele smalle zijtoneel geparkeerd daar weg mochten kreeg ik de wind van voren. Daar zetten ze immers altijd hun fietsen neer. Dat het een slecht ontworpen klote theater is, konden ze niets aan doen, maar dit ging me te ver. Zonder verder in discussie te gaan heb ik de fietsen bij de artiesteningang op straat gezet.

Vanochtend kwamen we daar weer aan. In hetzelfde bedompte hok zaten ze. Weliswaar een ander behangetje, maar nog steeds had niemand de moeite genomen om in de nooduitgangdeur een raampje te maken. Nog steeds stond er de Douwe Egberts automaat die gloeiend hete hondenkots in je bekertje spoot. We schoven aan en wisselden wat algemeenheden uit.  "Dit is mijn laatste jaar hier, dan heb ik er 42 opzitten en ga ik met pensioen" zei de oudste toen er weer een stilte viel. Als ik een klomp had gehad was ie gebroken. Even twijfelde ik om te vertellen wat ik daar vijftien en veertien jaar geleden hoorde. Maar ik kon het niet voor me houden. Nee, dat was hij niet geweest, maar hij wist wel welke collega's dat geweest moesten zijn. Ja, die klaagden wel veel. Maar hij had dat nooit gezegd. Ik dacht er het mijne van, klokte de laatste slok maagzuur naar binnen en ging maar eens aan de slag. Het zijtoneel was leeg. In het hok naast het toneel waar de chauffeur de kleedkisten al had neergezet stond ie alsnog:

En die kale man in het restaurant. 

Zou die blik nog zo jaloers geweest zijn 

als ie wist wat we eigenlijk aan het doen waren?

Ruis

Heb jij dat nou nooit?

Dat je aan het werk bent en het een beetje ruist.

Geen blaadjes in een frisse bries,

of  luidsprekers aan een oude versterker.

Nee, heel zachtjes.

Het glom en bewoog langzaam. 

Ik stond in de hoogwerker lampen op te hangen 

en onder me kroop wat.

Een paar dansers hadden thermo-folie-dekens omgedaan en kropen rond.

Ik twijfelde even of dit een geintje was,

maar de choreografe glimlachte niet eens. 

Nee, hier werd gewerkt.

Heb jij dat nou nooit?