Ik kan weer scheten laten!
Wat een opluchting is dat.
Hardop van achter uitademen.
De rugfluit spelen, ontluchten en affakkelen.
De afgelopen dagen was ik opnieuw erg onder de indruk van een buikgriep.
Ik bleef er speciaal voor thuis.
En als je dat toch alle afspraken hebt afgezegd,
kan je net zo goed in bed gaan liggen.
Maar in dat stukje tussen slapen en waken,
waar koortsdroom over gaat in koude realiteit,
valt het niet mee de wacht te houden.
Scherp te blijven, heel erg scherp. Toch lukte het.
Ondanks schijnbewegingen van mijn ingewanden trapte ik er niet in.
Als je diarree hebt en je denkt dat je een scheet moet laten, is dat nooit alleen een scheet.
Oké, ik moest een paar keer rennen,
maar alles kwam dan ook terecht op de plek die daarvoor het best geschikt was.
Nu de ingewandenstorm weer is gaan liggen,
ontspan ik me een stuk gemakkelijker.
Mijn uitzicht als ik tijdens ontspanningsoefeningen de deur open hield
Geen opmerkingen:
Een reactie posten