Frisse romantiek

Tijdens het wachten raakten we aan de praat. Hij bleek jarenlang programmeur geweest te zijn in een zaal hier in de buurt. Wederwaardigheden over bandjes werden uitgewisseld. We bleken ooit, 25 jaar geleden op dezelfde plek, het openluchttheater, voor hetzelfde festival te hebben gewerkt. Net voor de band begon boog ie naar me toe. "Ik ga straks mijn vriendin ten huwelijk vragen, kan je dat op de foto zetten?" Tuurlijk.

De band begon en deed wat het publiek van ze verwachtte. Typisch publiek overigens, wat op Bløf afkomt. Heel erg gewoon. Heel erg doorsnee, misschien wel een tikje saai. Eigenlijk ook wel logisch. Volle bak in het openluchttheater. Een beetje aan de frisse kant, maar mensen schoven wat dichter tegen elkaar aan, dan was het goed te doen.

Het vijfde nummer werd aangekondigd en de zanger stelde de vraag of er misschien mannen waren die hun vrouw ten huwelijk wilden vragen, of andersom natuurlijk. De programmeur staat op en loop naar het podium. Nog voor ie bij de microfoon staat is ie al ingehaald door een andere man. Zichtbaar zenuwachtig neemt die de microfoon en vraagt zijn vriendin, die duidelijk van niets wist ten huwelijk. Groot applaus.

 De programmeur was er maar bij gaan zitten aan de zijkant, naast een gitaarversterker. 

Zijn vriendin snapte duidelijk niet waarom hij daar zat. Toen het eerste stel uitgezoend was liep ie alsnog naar het midden en nodigde haar uit naar voren te komen. Zij geloofde het aanvankelijk niet.

Maar had toen door dat het echt was

Het publiek ontplofte zowat. Hij vraagt haar ten huwelijk. "Ik wilde eigenlijk geen ringen, maar ik heb er toch eentje van een blikje cola". De zanger juint het publiek nog eens op en met een staande ovatie kussen ze elkaar.

Wat een romantiek op een frisse voorjaarsavond. De band zet weer in en ik wandel naar de uitgang. Mooi geweest. Thuis een stapel foto's te ontwikkelen. Eerder op de dag ook op de Music Meeting gefotografeerd. Daar plant ik hier morgen wel wat van.