Flarden

Af en toe hoor ik op straat iemand wat zeggen wat bij mij zorgt voor een glimlach.

Door het op te schrijven hoop ik het niet meteen weer te vergeten.

Pas op de terugweg van de super begon het zachtjes te regenen, 
twee meisjes van een jaar of 16 stappen naar buiten en een merkt op:

"He kut, het heeft weer geregend, heb ik een nat zadel, wordt mijn bips nat"

In het centrum schuifelden twee hoogbejaarde vrouwen langs, 
ik kreeg maar een flard mee: 

"Zo goed hoeft het nou ook niet te zijn, ik gebruik het hoogstens nog tien jaar."

Kip met jeuk

Weekend

Sta je het ene moment nog tot je knieën in de dansende meisjes, 
het moment erna vind je jezelf terug bij een opening van een expositie.
Vriendelijk glimlachend en nippend aan een glaasje bubbels.
Melig koffieslurpend wakker worden.
"En dat het niet vast zit wil niet zeggen dat je het dan mee mag nemen!"
Op een terras in de zon een broodje en wat sterke verhalen.

Om het weekendgevoel vast te houden even naar de kinderboerderij, 
waar trouwens verrassend genoeg geen kinderen gekweekt worden.
Een paar kippen fotograferen en een paard.
De zon scheen en het zwijn vond het allemaal wel best.

En zij ook

Eindeloze benen

Vanochtend om half tien deed ik 20 dansende meisjes na.
En niet onverdienstelijk, als ik de reacties mocht geloven.
Gisteravond was de tijd op, om de laatste lichtstanden te maken voor de voorstelling van vandaag, 

dus daar begon de dag mee. Omdat de meeste meisjes liever niet s'ochtends op een toneel rondhangen voor een lege zaal met alleen een paar vloekende mannen achter de lichttafel nam ik de honneurs waar.
En dan ben ik niet te beroerd om ook een afdaling van de showtrap voor mijn rekening te nemen.
Mijn eindeloze benen charmant zwaaiend, tree voor tree naar beneden.
En klossend op mijn stalen neuzen weer omhoog.

(neuriënd) 
There's no business like showbusiness, like showbusiness at all...

Start spreading the news...

Oerolplaatjes 10 - De laatste

 Zweefkip

Claw Boys Claw

Zeegroente

zwart witte lammetjes

Weer thuis
Met eigen bed, bank en douche
Ook lekker
Op naar nieuwe avonturen

Oerolplaatjes 9 - Vind

Drie verticale plaatjes vandaag.

met in ieder plaatje een voorwerp verstopt.

Vind ze alle drie en maak kans op prachtige prijzen!

Stuur samen met je antwoord ieder denkbaar persoonsgegeven mee.

Hoe meer data hoe groter je kans om te winnen!

Je mag zoveel pogingen doen als je wil!

(kosten per inzending slechts € 94.72)

 Vind de auto

Vind de vuurtoren

Vind de boot

Oerolplaatjes 8 - Wad

Nat waddenhout

Droog waddenschaap

Oerolplaatjes 7 - Vervlogen

Met de lepelaars vloog ook de zon van het eiland.

Om de volgende Oerol pas weer terug te komen.

Oerolplaatjes 6 - Plantjes

 

Orchidee

 

 Slaapmutsje 

 Nat gras

Inderdaad, gewoon plantjes.

( In een restaurant waarvan ik de naam niet zal noemen (De Walvisvaarder) aten we gevulde aubergine.
Hele muffe aubergine. Met een smakeloze vulling. Naast slappe kerrie-rijst. 
Op het terras, dat dan weer wel

"Is alles naar wens?" 
- Nou, de aubergine is erg muf. 
"Ik zal het tegen de kok zeggen".

Even later bij het afruimen van de tafel.

"Ik heb het er met de kok over gehad, maar aubergine is natuurlijk altijd wat muf, 
en hij zei dat ie ze zelf ook nooit eet". 
-Ah ja, dankuwel)


En ja hoor extrabelegen aflevering 200 is een feit, hoera, op naar de 250

Oerolplaatjes 5 - Waarschuwing

Mama, mama, mama, 

ze zeggen dat er slecht weer aan komt!

Nou wij peren 'm vast er uit

Oerolplaatjes 4 - After lunch dip

 Wadschapen

Wadkippen en pier

Het wad kan dan wel een swingend imago hebben, 

maar na de lunch kakken ze toch aardig in.

Oerolplaatjes 3 - Liggen

Eventjes liggen

Heel lang liggen

Oerolplaatjes 2 - Drukte

Drukte op de hoofdweg

Oerolplaatjes 1 - Zandbank

Zandbank

Fris

Ja.
Gelukt.
Weer thuis.
Op Oerol.
Hoi buren,
hoi bekenden.
Hoi vogels.
Hoi vrienden.
Hoi wind, 
oh ja wind, 
het mag een tikje minder.
Maar de zon, 
mag blijven.

Fris in de zon en uit de wind

Goed begin

Tijdens een fotosessie vanmiddag liep er een kat in beeld,
en zorgde meteen voor extra decor.
De helft van de foto met de kat laat ik hier zien,
de andere helft met de zwangere vrouw op een schommel laat ik aan jullie verbeelding over.

Vandaag verkocht ik voor het eerst een foto.
Gemaakt tijdens een dansvoorstelling twee weken geleden.
Komende vrijdag te zien in de Gelderlander en nu al hier:

Checklist

Bootje varen, biertje drinken.
Het klinkt zo eenvoudig en dat is het ook.
Als er tenminste iemand een bootje heeft. (check)
Waar je met een hele club mee de gracht op kan. (check)
en het mooi weer is. (check)
Biertjes (check)
Snaai (check)
Muziekje erbij (check)
Heerlijk, 
zelfs met een gebit wat alles wat hard is stom vindt.
Croissants, cheesecake, olijven (check)

Als het zo moet, dan ga ik de volgende keer weer mee!

Weg

Stom is het.
Gewoon stom.
Het het doet zeer en het is niet leuk.
Vandaag weer een mondhygiënistbezoek gehad. 
Waarbij hij scherpe stukken metaal achter mijn tandvlees steekt en spuiten in mijn gehemelte prikt. 
En ik ben het lijdend voorwerp.
Ondertussen is de verdoving er weer uit en kan ik niet bijten met m'n rechterkant. 
De ervaring leert dat dat nog wel een paar dagen blijft. En da's stom.
Dus ik ben er even niet.

En ik ook niet 

Vaste waarden

Of ik zin had om mee naar de intocht van de avondvierdaagse te gaan kijken. Vorig jaar was het hondenweer maar nu troffen ze het. Joh, ik ben er nou toch. Dus met z'n tweeën naar het Mr.Gielenplein gewandeld. De blaaskapel pompte zich door het bekende repertoire, waarbij enkele muzikanten erg behendig zowel hun instrument als een pijpje Grolsch vast wisten te houden. Vakmanschap is meesterschap. De deelnemers druppelden binnen.

Via de omroepinstallatie werd de organisatie bedankt en het publiek aangemoedigd om te applaudisseren. Fijn ook dat zowel de omroepster als de installatie vaste waarden zijn in het dorp. Ze waren in de tijd dat ik als deelnemer aan de kindervakantieweek, achterop een platte kar naar het bos werd gereden, ook van de partij. Familie en voormalige buren wandelden voorbij of duwden gehandicapten en ouden van dagen over de finishlijn. De zomeravondzon scheen over het plein, applaus klonk en de blaaskapel trok er nog een open.

Trots en schik

Another day in the zoo

Achteraf moest ik ook twee keer kijken wat ik op de foto had gezet. 

Siamese zebra's

Schik in d'r werk

Kinderzitjes

Mijn plan was hier een stukje te schrijven over hoe Japanse trommelaars met elkaar omgaan. 
En hoe de toneelmeester in Groningen daar op zijn beurt een stokje voor stak.
Daarna wilde ik een link maken naar de drummer van Nomeansno, die met z'n band in Roosje een geweldig concert gaf. Met een beschrijving van het publiek. En hoe ze mee groeien in leeftijd met de band. Het aantal kinderzitjes op de fietsen buiten, terwijl er binnen een punkband speelt (9). Met nog een opmerking over hoe tijdens de show, er blikken van herkenning en waardering uitgewisseld werden met oud-collega's en oud schoolgenoten. 
Dat dit dus het soort avonden is waar het eigenlijk om gaat en dat ik daar gelukkig van word.

Dat stukje ga ik niet schrijven omdat ik de hele middag heb zitten worstelen met een lijst met vragen van mijn boekhoudster. Urenlang administratieve kak tot aan m'n knieën. Na het eten als klap op de vuurpijl nog ruim twee uur gaan vergaderen met de woonvereniging. Dus ik ben wel even klaar met typen en formuleren.
Ik ga net als dit varken eens wat hangen en voor me uit staren.

Huh?

Twee Beesten

Uitgelaten zwarte shirtjes

De tweede Dynamo Open Air was het eerste grote buitenfestival waar ik kwam. Hardrock was nog iets voor langharig tuig en relatief obscuur. Op de radio was er een uur per week Vara's vuurwerk, met -hoe kom je er op- Henk Westbroek en tv bleef beperkt tot Headbanger's Ball op Sky Channel. Het centrum van Eindhoven kleurde die dag zwart van de leren jackies en t-shirtjes. Iedere kroeg draaide metal en wij hadden de dag van ons leven. Soortgenoten onder elkaar.

Gister reed ik voor Fortarock met een busje rond om mensen en spullen naar het festival terrein te brengen. Onderweg naar zeven drumvellen zag ik de bezoekers aan komen lopen. Honderden uitgelaten zwarte shirtjes, opgetogen leren jackies. Even was ik weer terug in 1987.
De boodschappen die ik voor de bands mocht halen waren toch niet helemaal wat je je voorstelt bij zulke types. Frappuccino, fruitsalade, verse jus en maltbier. Waar zijn de tijden van bergen coke, hotelkamers slopen en naakte groupies uit het raam gooien gebleven? 

Geen blauwe M&M's bij de artiestencateringvoorraad, wel fruit en verse gember.

's Middags een kijkje genomen op het veld, kleurrijk volk gestoken in het zwart. Onder andere zes jongens met vers geschoren hanenkammen en driedelig pak aan. Zoals het metalfeestjes betaamt een makkelijk sfeertje, ieder gaat z'n gang. Ook backstage een fijne atmosfeer. Geen stress of gedoe maar heel veel vriendelijke mensen. Natuurlijk moet er doorgewerkt worden, een eendaags dorp van 50000 mensen draait niet uit zichzelf. 
Rond zonsondergang zat mijn werkdag erop en kon ik aansluiten bij de bar. Als snel in de biergarten terechtgekomen en daar tegen wildvreemden aan zitten zwetsen. De bandjes gelaten voor wat ze waren. Enkel de Duitse operettevereniging Rammstein bekeken. Theatertechnisch alles dik voor elkaar, belachelijk grote show, jammer van de muziek erbij. Na anderhalf uur is het feestje afgelopen, iedereen mag weer naar huis. In bus, trein en auto, een hele rit te gaan. Dan voelt het extra luxe om op mijn fiets te stappen en binnen tien minuten thuis te zijn.

Vanmiddag nog even terug geweest naar het park om wat papierwerk af te handelen. 

Daar werd gebuffeld om alles er zo snel mogelijk weer uit te krijgen. 

Ik loop weer naar buiten en meteen naast de ingang zie ik dit: