The Budos Band speelde in Roosje
vanavond. Op papier een heel fijn programma. Deze elfkoppige band
speelt zonder vocalen, maar met veel ervaring. Het gros van de
muzikanten speelt in vaste begeleidingsbands van soulgrootheden. Het
soort muzikanten dat hun New Yorkse appartement eigenlijk wel op kan
geven omdat ze er toch maar een paar weken per jaar zijn. Want altijd elders aan het spelen.
Maar dan moet je wel nuchter zijn. En
ja, Nederlandse wiet is heel wat anders dan het New Yorkse dakleer en
kuilgras wat daar gerookt wordt. Tja, dan lever je in op strakheid. En
da's jammer. En gênant. Door de tijd heen al zo
veel concerten in rook op zien gaan omdat een band voor het eerst in
Nederland was. En nee, ook óp het podium blowen maakt je geen held.
Overdaad schaadt. De volgende eenvormigheid, van met z'n
allen, de hele tijd allemaal, hielp ook niet. Gelukkig bood het café uitkomst en
werd het toch nog gezellig.
De wandeling vanmiddag bood meer frisse lucht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten