Fredheads

It's easier to find a new audience than a new joke, was zijn reactie op iemand riep dat ie de mop al kende. Natuurlijk ken je die mop al, moet je maar niet wéér komen kijken. Fred Eaglesmith was zijn jaarlijkse rondje door Nederland aan het doen en sloot af in Tilburg. En iedereen was gewoon present. Alle Fredheads stonden in de zaal. Ze hadden, zoals het hoort, alle 5 shows gezien, en waren nog wat brak van het feestje na afloop van de show de avond ervoor, in Spijkerboor. Spijkerboor, waar jaarlijks meer mensen naar Fred komen kijken dan er inwoners zijn. Voor mij was het de eerste in een jaar en was opnieuw blij dat ik gegaan was. Bijna twee uur mooie liedjes en melige humor. 

Veel reisverhalen deze keer. Wat wil je, als je sinds 1996 niet meer dan drie weken achter elkaar thuis geweest bent. Altijd spelen, altijd touren, 250 shows per jaar. Of in zijn eigen woorden: “It takes a very special woman to be with a guy like me, or a lot of average ones”. Gelukkig was het een stil publiek en kregen we vooral kleine liedjes en weinig rock ´n roll. Wel de vraag of er echt niemand morgenvroeg moest gaan werken? Nee dus. (Ik wel) Maar ja, Fredheads die nemen een week vakantie als ie in Nederland is, en reizen mee, een week in hotels en logeren bij elkaar om er iedere keer bij te zijn.

Ook voor mij was dit al snel de 20ste Fred show die ik zag, en volgend jaar, dan ga ik gewoon weer.

 Fred, met hoed

Drieeenheid

Paard, kak en schaap

Dahejijmooiveurmekoar

Vanmorgen voor dag en dauw naar de buitengebieden afgereisd. Vroeg genoeg om daarvoor al aan de koffie te zitten op het moment dat de bouwvakkers bij de buren er weer tegenaan gingen. Meestal wekken ze me met hun opgewekt gehamer en geschuur, maar vandaag was ik ze voor, ha, daar heb ik ze mooi tuk! Wel aardig dat de eigenaar van het pand eigenhandig de crisis in de bouwsector probeert te bestrijden door die mannen een half jaar aan het werk te houden.

Onderweg naar de garage om mijn ABS sensor te laten vervangen valt me op dat het lampje niet brandt. WAT? Sinds Oerol heb ik dat gezellige oranje lampje, en nú, net nu het gefixt gaat worden, is het uit? Aangekomen bij de garage draai ik opnieuw de sleutel om, ja, het lampje gaat even aan, en weer uit, precies zoals het hoort. En nog eens, en nog eens.

Dan naar binnen om te vertellen. Er wordt gelachen. De garagehouder zegt tegen een werknemer: 'Gejijefferijemidiewageenkiekofdalempkeutdoetofnie'. 

Waar ik uit opmaak: “Wil jij de auto van deze klant of gebreken testen?”. En ja hoor, ik wil wel koffie.

Even later komen we samen tot de conclusie dat het veel te dure onderdeel niet geplaatst hoeft te worden en dat ik dus mazzel heb. “Dieesgewoonhelemoalgoedkweetniehoejetgedoanhetmorutwerkt”. 

(Om mij onbekende redenen functioneert uw auto weer naar behoren) 
Na het officiële melden dat mijn auto bij deze goedgekeurd was, stapte ik weer in. 

Kon ik mooi thuis, voor ik zelf aan de slag mocht, nog even gaan luisteren naar bouwvakkers.

 En met veel lampen bij een voorstelling, krijg je ook veel schaduwen

Overdaad schaadt

The Budos Band speelde in Roosje vanavond. Op papier een heel fijn programma. Deze elfkoppige band speelt zonder vocalen, maar met veel ervaring. Het gros van de muzikanten speelt in vaste begeleidingsbands van soulgrootheden. Het soort muzikanten dat hun New Yorkse appartement eigenlijk wel op kan geven omdat ze er toch maar een paar weken per jaar zijn. Want altijd elders aan het spelen.

Maar dan moet je wel nuchter zijn. En ja, Nederlandse wiet is heel wat anders dan het New Yorkse dakleer en kuilgras wat daar gerookt wordt. Tja, dan lever je in op strakheid. En da's jammer. En gênant. Door de tijd heen al zo veel concerten in rook op zien gaan omdat een band voor het eerst in Nederland was. En nee, ook óp het podium blowen maakt je geen held. Overdaad schaadt. De volgende eenvormigheid, van met z'n allen, de hele tijd allemaal, hielp ook niet. Gelukkig bood het café uitkomst en werd het toch nog gezellig.

De wandeling vanmiddag bood meer frisse lucht

Geslonken pockets

En daar lag ik weer. Vol tegenzin pijn te lijden voor het goede doel.

Weer mocht ie met scherp gereedschap in mijn mond aan de gang.

Weer stond Sublime FM z'n bloedeloze funk uit te kwijlen. 

Nog knap dat zo'n radio daar geen kortsluiting van gaat maken. 

Weer de tekst: “Ik ben bijna klaar, nog even volhouden”.

Gelukkig had de mondhygiënist deze keer ook goed nieuws. Veel sneller dan normaal bleken mijn pockets te slinken. Hij was er verbaasd over. En dat zei hij ook verschillende keren. Ik reageerde niet. Ik zei dat dat was, omdat ik daar te cool voor was, maar het had ook te maken met de scherpe stukken metaal die op dat moment onder mijn tandvlees schraapten.

Wie wel opnieuw de coolste was, was Samuel L. Jackson vorige week bij de uitreiking van de Bafta's. Hij mocht de prijs voor beste film aankondigen. Komt op, gaat achter de microfoon staan, twijfelt even en zegt, uiteraard in het Engels: ”Kan ik dat zeggen, natuurlijk kan ik dat zeggen, want ik ben Samuel L. Jackson”.

Als je zó arrogant kan zijn, en je verliest niets van je cool, dan ben je dus cool. Op Fonzie-achtige hoogten. En ik lag maar te krampen, vooral niet bewegen, uit angst dat er iets uit zou schieten. Een boor, schraper of mijn part het afzuigslangetje. Helaas ben ik geen Mr. Jackson,

die is gewoon te cool om pijn te lijden, of om überhaupt naar de mondhygiënist te gaan.

De radio, met kwijfafvoer

Opletten

Op het moment dat ik mijn auto afsloot werd een man met een slappe hanenkam en een lange jas bijna geschept door een auto. Hij lette verzonken in zijn telefoon niet op en de auto reed veel te hard door de woonwijk. Vanmiddag kennis gemaakt met een club studenten muziektheater waar ik binnenkort een voorstelling mee ga doen. In de pauze -toen ik binnen kwam- stuiterde de club alle kanten op. Zenuwen, telefoons, relaties, kleding. Ik wil alles en wel nu, en ik vind er van alles van en dat gaan jullie weten ook. 

Pauze klaar en de regisseur had er al snel weer de touwtjes in handen. Ze beginnen te zingen en plotsklaps stuitert het niet meer, maar staat er een negenkoppig koor prachtig te zingen. Niet een beetje, maar echt, bijna sacraal. Bij iedere onderbreking werd er wel wat op en neer gegeit, maar poeh, die hebben geoefend. Dat kan zomaar heel mooi gaan worden. De regisseur veegde zijn slappe hanenkam nog eens uit zijn ogen terwijl ie ze nog eens opnieuw liet beginnen. Gelukkig lette hij hier een stuk beter op.

Huh?

Oranje boven

Een antiblokkeersysteem (meestal afgekort tot ABS of soms ABS-systeem) is een elektronisch geregelde variant van "pompend remmen". Het voorkomt dat de wielen van een voertuig blokkeren wanneer er krachtig wordt geremd, bijvoorbeeld bij een noodstop.

De Algemene Periodieke Keuring (APK) is de Nederlandse implementatie van de in Europa wettelijk verplichte autokeuring ter bevordering van de verkeersveiligheid en ter bescherming van het milieu.

-----------

Vorig jaar bleef er een oranje lampje branden in mijn dashboard. Wel vrolijk, maar toch.

Mijn garagehouder kon de boordcomputer niet goed uitlezen om het probleem te lokaliseren. Waarop ik opmerkte: “Dan ga ik wel naar een echte garage.”

Zijn antwoord “Moet je maar met een echte auto komen” zette de stand meteen weer gelijk.

Na een test bij die andere garage bleek het vanwege een defecte ABS-sensor te zijn.

Niet iets om je meteen zorgen over te maken. En -heel belangrijk- bij auto's uit het vorige millennium niet verplicht om te functioneren. Vandaag A.P.K. gehad, “Goed nieuws en slecht nieuws”. Alles doet het, behalve dat ABS ding. Sinds 1 januari moeten alle auto's met ABS ook een volledig functionerend ABS systeem hebben. Dus veranderde regelgeving, wel een dure verandering. Een B-merk sensor kost al snel 150 Euro. En dan mis ik ook nog eens dat vrolijke oranje lampje in mijn dashboard.

 Maar deze week doet ie het gelukkig nog

Piep!

D'r zit iets klem.
Iets kan niet weg.
Moet ik nou op zoek?
Klinkt heel dicht bij.
In mijn halfslaap kwam ik er vanochtend niet achter.
Piep!
Alsof er een merel vast zat onder mijn bed.
Maar geen gekerm, alleen een korte harde piep.
Of een hond die niet weg kan?
En dan minuten niks. Hé de wekker. 
Was dat net ook de wekker?
Nee, dat was hoger en harder.
Droomflarden van een beest dat vast zit in mijn kamer.
Iets met een nest en scherpe snavel.
Of harig en zielig.
Piep!
Opnieuw de wekker, opstaan.
Weer die piep, nou moet ik wel kijken, 
geen dekbed meer om me onder te verstoppen.
Geen idee, niks onder bed, of ernaast. 
Eerst douchen.
Piep!
Terwijl ik onder de douche sta realiseer ik me, 
dat als de batterij van de rookmelder bijna op is, 
de rookmelder gaat piepen.
Gelukkig maar.

Piep

Makkelijk

Het is zoveel makkelijker. 

Met nieuwe communicatiemethoden.

Niet wachten op postduiven of brieven, 

maar sturen en ontvangen in een seconde, 

overal ter wereld.

En toch... 

Een datum verzetten om een spelletje Kolonisten te spelen kostte toch snel 237 whatsapp berichten.     Om tot de conclusie te komen dat niet iedereen kon.

En voor een rondleiding met z'n achten zijn we nu 17 mailtjes en een datumprikker verder, 

met de conclusie dat degene die de rondleiding geeft niet in de datumprikker stond.

Doen we 'm gewoon nog eens.

Potje kaarten, 23 sms'jes.

Wandelen in de sneeuw, 1 telefoontje

 Koud, maar wel mooi

Jaja

Goeiemiddig Arbo-controle.
Waar zijn wij mee bezig?
Oh, uh, decortje bouwen.
Jaja meneer, 
komt u maar even naar beneden.
En waarom gebruiken wij geen trap?
Die past er niet tussen meneer.
En hoe vaak denken wij dit te gaan doen?
Nou tot het eind van de tour ongeveer.
Jaja.

 Goed bezig, dus

Afrastering

-Nee die koeien.

-Neehee, die koeien moeten daar uit blijven.

-Ja.

-Weet ik veel, verzin zelf dan wat.

-Joh timmer gewoon effe wat in mekaar.

-D'r ligt achter vast nog wel wat.

-Ja.

-Nee maakt niet uit.

-Inderdaad, als ze d'r maar niet langs kunnen.

-Nou succes, ik kom van de week nog wel effe kijken.

-Jij ook!

 Nat hek

Winkeltje

Vanwege de nieuwbouw voor Doornroosje was ik vorige week in het oude pand op bezoek.
Over tekeningen heen hangen en wat vragen stellen. Misschien kan ik helpen technische miskleunen te voorkomen. Ze bleken al over erg veel dingen nagedacht te hebben. Da's fijn. 

Naderhand nog wat blijven plakken want veel oud-collega's en genoeg tekst. Sta ik op de eerste verdieping naar een muur te kijken, en realiseer me dat ik dat nog nooit gezien had. Die muurschildering. Dat klopte, want sinds ik in Roosje kom zat er een prikbord voor. En heel, heel vroeger zat 't Winkeltje in die ruimte. 
En ook voor mensen die er nooit geweest zijn, is het niet moeilijk te raden wat voor winkeltje dat was.

Lang vervlogen tijden

Lazy sunday afternoon

 Sta ik een broodje te smeren en lees de verpakking van de paprikasmurrie,

lijkt de naam wel erg op de Duitse uitspraak van de titel in dit liedje.
(luister 10 seconden na het begin)

En zo kom ik vrij associërend een regenachtige zondag door.

Vijfeneenhalveton

Volgens Mark Rutte is het een idiote discussie. Of de nieuwe directeur bij SNS Reaal wel € 550 000,- per jaar moet verdienen. Dat is marktconform, en anders krijg je nooit de juiste mensen op zo'n plek. 

Wat kreeg de vorige directeur dan? Die directeur die er voor zorgde dat Nederland nu miljarden uitgeeft om de bank te redden. Krijgt zo'n man een boete, moet ie samen met de raad van bestuur in de hoek gaan staan? Met een paar ezelsoren op. Of op Koninginnedag met pek en veren rond gereden worden samen met andere directieleden die de afgelopen jaren er een zootje van maakten? 

De staat onteigende de aandeelhouders, kan dat ook met de directie, en voormalig directeur gebeuren? Dat de villa, het zomerhuis en de auto's ingeleverd worden. Als bijdrage in de kosten. 
Met de welgemeende excuses. Zou ik niet mee dan terecht vinden. Nare, lelijke, hebzuchtige mensen.

En voor hun volgende klus worden ze, natuurlijk, marktconform gecompenseerd vanwege hun expertise.

Slijmbal