Best lang, zwijgend in het donker, met net genoeg licht om nog te kunnen lezen.
En maar blijven kijken, opletten. Terwijl er honderd mensen in dezelfde ruimte kijken naar wat er op het toneel gebeurt, kijk ik naar een wijsvinger. Langzaam ging die meer trillen.
Minutenlang. Het publiek lacht om iets wat ze zien. Ik niet, ik zie alleen die wijsvinger. Zou ik even wegkijken, dan ben ik geheid te laat. En daar wordt ik niet voor ingehuurd. Dus ik kijk.
Het valt me op hoe afgekloven die nagel eigenlijk is. En dat de ademhaling versnelt in het lijf wat aan die vinger vast zit. De spanning loopt duidelijk op. De hele hand gaat iets omhoog. Ieder moment kan die vinger naar beneden gaan. Een zucht, twijfel, maar die vinger gaat niet. En dan gaat ie. Heel snel. Met alles wat ik aan reactievermogen op kan brengen druk ik op de knop. "GO" staat er bij. De volgende lichtstand komt in. Ik adem uit en zie vanuit mijn linkerooghoek die hand weer omhoog gaan.
Blijkbaar komt de volgende cue er zo aan en moet ik vast opletten.
En kijken, naar die wijsvinger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten