Drukte in de polder

Vanwege het hoge water staan de Konikspaarden niet op hun gebruikelijke plek. Een gedeelte van de kudde vond ik vanmiddag bij een van de wildoversteekplaatsen. De plek waar ze de dijk oversteken  van het ene naar het andere weiland. De dijk zelf is een glijbaan geworden. Door al het water en de paardenhoeven is het niet echt meer een gazonnetje. De kudde deed alsof er niets aan de hand was en graasde rustig door.

Tot de jongste besloot de weg over te steken. Een voor een slenterden ze er achter aan. Op het wegdek bleek nog wat platgetrapte en platgereden paardenkak te liggen, blijkbaar een lekkernij, want er werd uitgebreid aan gelikt. Ondertussen  durfden de automobilisten er niet langs en ontstond er een zondagmiddagfile in de zon op de dijk. 

De eerste toeristen kwamen al met telefoons en camera's aangelopen om dit vast te leggen. Een vrouw vond het allemaal te lang duren en begon met veel lawaai de paarden van de weg te sturen. En wie ik wel was dat ik dacht daar zomaar foto's van te kunnen maken. Knollen aan de kant, auto's er langs, knollen weer terug, likken aan de kak. Nieuwe auto's, nieuwe uitstappers. Doorgaans ben ik de enige die ze op de foto zet, vandaag kon ik aansluiten. 

Alsof  ze het er om deden besloot de helft van de paarden maar weer terug te gaan. Precies toen het weer helemaal vast stond kwam dezelfde schreeuwende vrouw weer uit haar autootje. Blijkbaar een snelle boodschap gedaan. Nu was ze echt niet meer te houden. Zowel de paarden, andere fotografen als ik hadden het nu gedaan. Bijna gillend maakte ze de dijk weer paardenvrij. Meewarig zagen de omstanders het aan. Respectievelijk graasden we verder, maakten we nog een foto en genoten we van het lage zonnetje.