25-05-2019

Dikke K

Nee, da's flauw om dan meteen over de relevantie van kunstopleidingen te beginnen. Niet alles hoeft nut te hebben of een economische bijdrage te leveren. Alsjeblieft niet zeg. Maar vandaag moest ik wel denken aan VPRO televisie uit de jaren tachtig waar de ruimte voor het experiment centraal stond. Wat ruis, atonale zang, schokkend opgenomen video. Lange pauzes. Veel betekenende stiltes. 
Kunst met een dikke K. 

Alle ingrediënten waren aanwezig. Net als de familie van de kunstenaar wiens afstudeerproductie dit was. Ruim op tijd aanwezig, want twee uur reistijd vanuit het dorp waar ze allen vandaan kwamen. In een grote cirkel zaten ze in de foyer. Kopje koffie, kopje thee. De krentenwegge kwam nog net niet op tafel. Buiten stonden de medestudenten te roken en hippe biertjes te drinken. Dat is publiek wat hier vaker komt. Gewend aan radicaal kunstzinnige toestanden. De kring binnen kon zijn borst nat maken. De PVV stemmers onder hen zouden hun vooroordelen volledig bevestigd zien. 

Het kan dan wel familie wezen, maar dit slaat alles. Stadse aanstellerij. 
Dus daar heb je nou die studieschuld voor opgelopen? Vier jaar HBO en dan dit? 
Ruim een uur duurt dit. 
Halverwege moet tot twee maal toe een technicus komen om wel de juiste video aan te zetten. Zal dat er bij horen? (Nee)
Het duurt daardoor echt nog langer. 
Misschien is dat ook wel kunst?  (Nee, wel jammer)

Een half uur na afloop kwam de begeleidster van de student in kwestie naar me toe. Eind vijftig, voorzien van pittig kapsel, artistieke bril en zeer aanwezig tijdens opbouw en doorloop. Zo een die alles beter weet, maar niets doet. 
Maar alles blijft benoemen. Alles. De hele tijd. 

Er was iets mis gegaan met de trein waar het andere jurylid in zat en zij had de gehele performance gemist. of ik even 'die dingen' weer aan kon sluiten, dan kon het geheel opnieuw voor die ene laatkomer getoond worden. Alle kabels waren opgerold, de lampen  ontdaan van hun filters en terug gehangen. De mengpanelen weer naar hun beginstand. Sorry, dat kan niet. 
Vond ze raar. Zo flauw is het dan misschien toch niet, 
om meteen over de relevantie van kunstopleidingen te beginnen.



In een friettent zag ik pas dit ding.
Fijn dat er tegelijkertijd op staat wat het is 
en wat je moet doen.

16-05-2019

Net als in de film


Als in en film of serie scènes zich afspelen in een concertzaal, zie ik meestal meer filmclichés dan zaken die ik herken als typisch voor een concert. Zo zijn de hoofdrolspelers doorgaans perfect te verstaan, ziet de band er beter uit dan ze klinken. Het jonge en mooie publiek stelt zich gruwelijk aan. De meeste concerten die ik bijwoon zijn net anders. Daar is niemand meer te verstaan, klinkt de band altijd beter dan ze er uit zien en is het publiek zeker niet fotogeniek. Het zou ook met mijn muzikale voorkeuren te maken kunnen hebben.

Vanavond was dat anders. Saint Agnes vinkte alle clichés aan die er op het formulier stonden. Stoere poses, strakke rockchick in het midden, ongeschoren mannen er naast. Wit pak met stiksels. Slangenleren laarzen. Zwart geverfd haar. Samen in een microfoon zingen. Drummer die doet alsof ie Animal uit de Muppetshow is. Veel rook en knipperend paars en rood licht. Ingestudeerde pasjes. Op de DJ tafel en op een gitaarversterker gaan staan zingen. Check, check, check. 


En muzikaal, inderdaad, net zoals dat in de film hoort, een herkauwen van lang platgetreden paden. Geen originele noot gespeeld. Twee liedjes waren wel aardig, de rest veel te ondermaats om opgevist te mogen worden. Maar zag het er goed uit? Zeker. Was het een goeie show? Ja. En het publiek? Het was niet bepaald uitverkocht. Geen hysterische fotomodellen voor het podium. Vooral mannen van middelbare leeftijd. De lokale  ondernemers-netwerkclub had zijn avondje hier. Het gros kwam zo te zien rechtstreeks van kantoor. Daar moet de casting-director volgende keer iets meer aandacht aan besteden.


De merchandisedame was uiteindelijk de enige overlevende