25-04-2019

1, 2, 3, Stop

(Nee hoor, dit is niet mijn laatste blog hier, dat stel ik lafjes nog even uit)



Vooraf al weten dat het de laatste keer is. Meestal weet je dat niet. De laatste keer dat je op straat ging spelen, de laatste keer dat je moeder je optilde, het laatste biertje met die te vroeg overleden vriend. Vanavond spelen de Raggende Manne voor de laatste keer in Roosje. Bob Fosko, de zanger, is ziek en gaat binnenkort dood. Dus dit is de laatste tour en de laatste keer dat ik ga kijken. Slechts één keer eerder zag ik ze. Ze speelden in de kelder van het huis waar ik woonde. De VPRO had een ledenwerfactie en had leden gevraagd of ze hun woonkamer ter beschikking wilden stellen. Mij onderbuurman had een ruime kelder en zodoende speelden Hans en Candy Dulfer en de Raggende Manne. Goeie bak herrie op vrijdagavond midden in Nijmegen Oost.   

De laatste keer dat ik het voorprogramma van vandaag zie is hopelijk vandaag. Twee meisjes hadden er niet meer dan een minuutje voor nodig om me naar buiten te krijgen. Grappig bedoelde Nederlandstalige bagger. Nancy Kleurenblind bleek vooral Toondoof. Eerst bier, dan kijken we weer verder.  


"Dit concert wordt mede mogelijk gemaakt door het OLVG, afdeling oncologie" Is de openingstekst van Fosko. We zijn weer thuis. Met zichtbaar plezier staat de hele band te spelen. Hier geen verzuurde muzikanten op leeftijd, maar dezelfde onzin en achteloos vakmanschap als destijds. Bob vertelde dat hun eerste show ooit bij de grote prijs van Nederland in Paradiso was. Ze kregen een kwartier speeltijd. In moordend tempo werden er zeven nummers gespeeld en op het eind trapte de drummer zijn drumstel om. Show klaar. Komt de presentator naar Bob toe met de mededeling: "Jullie zijn toch nog niet klaar? je hebt nog acht minuten!"    


Vanavond werd er niets omgetrapt. Wel was er vocale ondersteuning. Vooraf was onduidelijk of zijn stem het zou redden en leek het een goed plan extra zangers te regelen. Zo nam zijn dochter, drie weken geleden nog hoogzwanger op het podium in Deventer een aantal nummers voor haar rekening en stond Lucretia van der Vloot net iets anders te schreeuwen dan ze normaal doet. Volgens traditie wordt er drie kwartier gespeeld met als afsluiter een van de beste Nederlandse punknummers ooit "Poep in je hoofd". Een klassieker die volop meegebruld wordt. 
Fijn ook dat bijna ieder nummer eindigt met de tekst: "1, 2, 3 Stop!" 
Met als kortste toegift ooit de zes seconden tellende single "Nee's, niks" is het klaar. 
Dat was de laatste. En allesbehalve bloedeloos.