15-02-2019

Toundra

De tweedeling was opmerkelijk. De voorste helft van de bezoekers bestond uit Spaans sprekende meisjes tot een meter zestig en de achterste helft uit Nederlands sprekende mannen van een meter tachtig plus. Wel handig, want andersom hadden veel bezoekers de band niet gezien. 


De band, Toundra, komt uit Spanje, vandaar dat de het Spaanse deel van de studenten hier op af kwam, zo vaak staan er geen Spanjaarden op het podium. En de andere helft kwam op een heel leuk bandje af. Zonder kapsones, zonder zang en zonder microfoonstandaarden speelden de mannen. Vanaf het begin vol erop. Gooien, springen, smijten. Lekker. En goed spelen. De drummer zat helemaal tegen de achterwand aangeplakt. Opvallend. Tot bleek dat de halve meter extra ruimte die daar door ontstond hard nodig was om de rest te laten rausen. 


Met een grijns van oor tot oor straalde de rechter gitarist. Zo stond ie nu en dan tussen de nummers door op het randje van het podium te schreeuwen. De zaal in twee talen op te naaien. Het publiek vrat het op. Het zweet spatte bijna in slow motion rond in het tegenlicht.


Voor ze begonnen met spelen hadden ze met z'n vieren een grouphug en tijdens de show moesten ze ook nog een paar keer fysiek contact maken. Een tikje ongebruikelijk, maar geenszins gemaakt of gespeeld. Broederliefde, zoiets. Goei volk, fijne band, toffe muziek, snel weer!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten